Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1279 Esas 2022/4314 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Katılan vekilinin temyiz talebinin sanık ... hakkında verilen beraat kararına yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I) Sanık ... hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen hükmün temyiz incelemesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme/kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşıldığından ve CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendiren Mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK'nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; hapis cezasına mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmemiş olması isabetsizliğinin, kazanılmış hakka konu olmayacağından, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık ...’nın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
II) Sanık ... hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükmünün temyiz incelemesinde;
Sanık ... hakkında beraat kararı verilmiş, sanığın savunması 27.12.2012 tarihinde alınmış ise de sanık ...’ın sanık ... ile iştirak halinde suçu işlediği, sanık ... hakkında verilen 12.03.2015 tarihli mahkumiyet kararının sanık ... hakkında zamanaşımını kestiği belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasında; Konya Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığının 21.03.2012 tarihli Vergi Tekniği Raporu ve ekinde sanık ...’ın sanık ... ile birlikte şirketi 09.07.2010 tarihinde devraldığı, bu tarihten itibaren yapılan yoklamalarda şirketin faaliyetinin bulunmadığı, mal alışı yapılan şirketlerin bir kısmının faaliyetinin bu tarihten önce sona erdiği bir kısmı hakkında da sahte fatura düzenleme yönünden incelemeye sevk edildiğinin belirlenmesi, devir tarihinden itibaren sanıkların BS formlarında bildirdiği miktarda iş kapasitesinin bulunmadığının anlaşıldığı, vergi müfettişliğinde ifadesine başvurulan serbest muhasebeci Adil Koç’un; sanık ... ve sanık ...’ın birlikte ofisine geldiklerini, evrakları ay sonunda birlikte getirdiklerini, şirket yetkililerine ulaşamaması ve fatura miktarlarının çok yüksek olması nedenleriyle işi bıraktığını noter kanalıyla çektiği ihtarname ile bildirdiğini beyan etmesi, Sanık ...’nın savunmasında sanık ... ile birlikte şirketi devraldıklarını , kendisinin ceza evine girmesi nedeniyle sanık ...’ı vasi olarak tayin edildiğini bildirmesi, Konya 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin 26.07.2011 tarihli, 2011/318 Esas ve 2011/1330 Karar sayılı ilamı ile sanık ...’ın vasi tayinine ilişkin kararın dosya arasında olması, sanık ...’ın savunmasında şirket ortağı olduğunu .... ile birlikte şirketi devraldığını bildirmesi karşısında sanık ...’ın sanık ... ile iştirak halinde 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçunu işlediği sabit olduğundan mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken, sanığın şirketin yetkilisi olmaması nedeniyle yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 15.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.