4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/13574 Esas 2021/4976 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/13574
Karar No: 2021/4976
Karar Tarihi: 0.03.2021

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/13574 Esas 2021/4976 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme asliye ceza mahkemesidir ve suç 4733 sayılı Kanuna muhalefet olarak geçmektedir. Sanık hakkında hüküm verilmiş ve müsadere kararı alınmıştır. Temyiz edilen hükmün reddine karar verilmiştir. Ancak, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasaların sanık lehine hükümler içerdiği belirlenmiştir. Bu nedenle, yerel mahkemenin cezaları karşılaştırarak sanığın hukuki durumunu belirlemesi gerektiği ve hükmün bu nedenle bozulması gerektiği kararına varılmıştır.
Kanun maddeleri:
- 4733 sayılı Kanunun 8/4. maddesi
- 6455 sayılı Yasanın 3/18. maddesi
- 5607 sayılı Yasanın 3/5, 3/10, 3/18, 5/2 maddeleri
- 7242 sayılı Yasanın 61. ve 62. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi

7. Ceza Dairesi 2018/13574 E. , 2021/4976 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Asıl kararla hükümlülük, müsadere; ek kararla sanık ..."ın temyiz talebinin reddine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Sanık ..."ın temyizi üzerine yapılan incelemede;
12.09.2013 tarihli mahkumiyet hükmünün sanığa usulüne uygun tebliğ edildiği anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine dair 25.02.2014 gün ve 2012/138 Esas, 2013/119 Karar sayılı ek kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle redde dair hükmün ONANMASINA,
Üst Cumhuriyet Savcısı 21.10.2013 havale tarihli temyiz dilekçesi ile temyizden vazgeçtiği gözetilerek, sanık ..."ın temyizine göre yapılan incelemede ise;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 Sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın ilgili hükümleri (5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2) somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.03. 2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.