MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin ...kbank personeli iken bu bankanın ... çatısı altında birleşmesiyle 2004 yılından itibaren ... A.Ş. bünyesinde yönetmen yardımcısı görevi ile çalışmaya devam edip 2004-2006 yılları arasında Şirinyer, 2006-2011 arasında ... ve en son olarak da 2011-01.01.2012 arasında Yeşilyurt şubesinde aynı görevde çalışarak emekli olduğunu ancak fazla çalışma ücretlerinin hiçbir zaman ödenmediğini iddia ederek fazla mesai ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının davalı işyerindeki çalışması esnasında fazla mesai çalışmasının bulunup bulunmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanunun 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Haftalık iş süresinin sözleşmelerle 45 saatin altında belirlenmesi mümkündür. Bu halde haftalık çalışma süresini aşan 45 saate kadar çalışmalar ise 4857 sayılı İş Kanununun 41. maddesinin 3. fıkrasında, “fazla sürelerle çalışma” olarak adlandırılmıştır. Fazla sürelerle çalışma halinde denkleştirmeye gidilip gidilemeyeceği, Kanunda açıkça düzenlenmemiştir. Bununla birlikte denkleştirme esasının kabul edildiği 63. maddede “haftalık normal çalışma” süresinden söz edildiğine göre, tarafların 45 saatin altında haftalık çalışma süresi belirlemeleri halinde denkleştirmenin kararlaştırılan haftalık çalışma süresine göre yapılması gerekecektir.
Somut olayda, hükme esas alınan hesap bilirkişisi raporu içeriğinde, fazla mesai ücret alacağı bakımından yapılan değerlendirmede; davalı bankadaki çalışma saatinin bankacılık uygulaması sonucunda 5 gün 09:00-18:00 saatleri arasında olduğu 1 saat ara dinlenme ile günde 8 saatten haftalık çalışma süresinin 40 saat olduğu, davacının ise 5 gün 09:00-19:00 saatleri arası 1 saat ara dinlenme ile 5 günde 45 saat çalışma yaptığı ve e- mail kayıtlarına göre de ortalama iki ayda bir cumartesi 3 saat daha çalışarak davacının 40 saatten 45 saate kadar olan haftalık 5 saatlik çalışmasının fazla sürelerle çalışma olduğunun, iki ayda bir cumartesi yapılan 3 saatlik çalışmanın ise fazla çalışma olduğunun kabulüne göre hesaplama yapılmıştır.
Dosya kapsamında yer alan 2004-2005 yıllarına ait 11. dönem toplu iş sözleşmesinin çalışma saatleri başlıklı 24. maddesinde sendika üyelerinin çalışma saatlerinin günde 8 saatten haftada 40 saat olduğu düzenlenmiş olup bunun dışında 1988 ve 1989 tarihli davacının imzasının da yer aldığı iş sözleşmeleri de dahil çalışma süresinin haftalık 40 saat olarak kabul edildiği yönünde herhangi bir düzenleme yer almamaktadır. Dolayısı ile fazla mesai ücretine ilişkin hesaplamada davacının tüm dönem çalışması yönünden iş yerindeki haftalık çalışma süresinin 40 saat olduğunun kabulü hatalı olmuştur. Mahkemece yapılacak iş, davalı iş yerindeki haftalık çalışma süresinin yasal çalışma süresi olan 45 saat olduğunun kabulü ile sadece 11. dönem toplu iş sözleşmesinin yürürlük döneminde haftalık çalışma süresinin 40 saat olduğu kabul ederek bu dönem yönünden şimdiki gibi hesaplama yapmak kalan tüm dönemler yönünden ise davacının iki ayda bir hafta 3 saat fazla mesai yaptığının kabulü ile sonuca gitmekten ibarettir. Anılan yönler düşünülmeden hatalı değerlendirme yapan bilirkişi raporuna itibarla hüküm tesisi bozma sebebidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 01.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.