Danıştay 3. Daire 2019/2156 Esas 2020/4822 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/2156
Karar No : 2020/4822

TEMYİZ EDENLER : 1-(DAVACI) …
VEKİLİ: Av….
2-(DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ: Av. …

İSTEMİN KONUSU :Danıştay Dördüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca davayı yeniden inceleyen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, yasadışı ikrazatçılık faaliyetinden elde ettiği kazancını kayıt ve beyan dışı bırakması nedeniyle 2008 yılı için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve aynı yılın Temmuz- Eylül, Ekim - Aralık dönemleri için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı geçici verginin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının 2008 ve 2009 yıllarında 30 adet çek ve senet dolayısıyla 26 ayrı icra takibinde bulunduğu, söz konusu icra dosyalarının borçlusu veya kefili olan şahıslar tarafından, davacıdan faiz karşılığında borç para alındığının ifade edildiği, davacı, sözü edilen şahıslar ile arasındaki borç ilişkisinin, araç satışı, kömür ve buğday ticaretinden kaynaklandığını ifade etmiş ise de bu durumu kanıtlayıcı mahiyette bilgi ve belge sunamadığı, bir kısım kişilere ticari anlamda destek vermek amacıyla borç verdiği şeklindeki davacı beyanının ise ticari icaplara uygun düşmediği, öte yandan, davacının yanında çalışan ve bir kısım borç verme işlemlerinden kaynaklanan tahsilatların adına kayıtlı banka hesabında izlendiği sonuç ve kanaatine ulaşılan şahsın ifadesinin de davacı tarafından, borç para isteyenlere senet karşılığında veya çek kırmak suretiyle faizle borç verildiği yönünde olduğu, davacının üzerine atılı tefecilik suçu nedeniyle cezalandırılmasına yönelik ceza mahkemesi kararının Yargıtay ... Ceza Dairesince onandığı hususları birlikte değerlendirildiğinde, faiz karşılığı borç para verme işini mutad meslek haline getirmiş olması sebebiyle ikrazatçılık faaliyetinde bulunduğu sonucuna varıldığından uyuşmazlık konusu çek ve senet tutarları ile davacının çalışanı olan şahsın banka hesap hareketleri esas alınarak ifadesine başvurulan şahıslar tarafından belirtilen faiz oranlarının ortalaması olan aylık %21 faiz oranı uygulanmak suretiyle bulunan matrah farkı üzerinden yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık görülmediği, ancak mahsup dönemi geçen geçici verginin aranmayacağı gerekçesiyle, bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezası yönünden dava reddedilmiş, geçici vergi ise kaldırılmıştır.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI :
Davacı tarafından, re'sen takdir sebebinin bulunmadığı, tarhiyata esas alınan vergi tekniği raporunun varsayıma dayalı olarak düzenlendiği, vergi tekniği raporu tebliğ edilmeyerek savunma hakkının kısıtlandığı, silahların eşitliği ve hukuki güvenlik ilkesinin ihlal edildiği, %21 faiz oranının afaki olduğu, mahkeme kararında bahsi geçen ceza davasından haberdar olmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davalı idare tarafından, geçici verginin gecikme faizi hesaplanabilmesi için ihbarnamede yer aldığı, tarhiyatın kesinleşmesine müteakip terkin edileceği ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile Mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz istemlerinin reddine,
2. … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nisbi harç alınmasına,
4.Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
5.2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 26/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.