Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/153 Esas 2022/4460 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2022/153
Karar No: 2022/4460
Karar Tarihi: 16.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/153 Esas 2022/4460 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan yargılanan sanık hakkında verilen hüküm, MERNİS adresi olan adrese doğrudan yapılan tebligatın usulsüzlüğüne rağmen infaz edilmiştir. Ancak sanığın, usulsüz ve kesinleşmiş hükümden sonra uzlaşma talebinde bulunması nedeniyle Tebligat Kanunu'nun muhatabın tebliğe muttali olması durumunda tebliğ usulüne aykırı olsa bile kabul edilebileceği hükmü uyarınca, hükmü öğrendiği tarihten sonra yasal süresini aşarak karara karşı temyiz başvurusunda bulunduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1, 21/2 ve 32. maddeleri ile 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi belirtilmiştir."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanığın yokluğunda verilen hükmün aynı zamanda MERNİS adresi de olan sorgusu esnasında bildirdiği adresine, öncelikle 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebligat yapılması gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince tebliği geçersiz ise de; hükmün infazına 30.09.2016 tarihinde başlanmış olması, hükümlünün usulsüz kesinleşen mahkumiyet hükmü nedeniyle 14.12.2016 tarihinde uzlaşmadan yararlanmak istediğine dair dilekçe vermesi karşısında, Tebligat Kanunu'nun 32. maddesindeki “tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır" hükmü uyarınca sanığın ilgili kararı en aleyhe kabulle 14.12.2016 tarihinde öğrendiğinin kabulü ile yasal süresinden sonra 24.11.2020 tarihli dilekçesi ile temyiz ettiği anlaşıldığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
