Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Denizli 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/11/2015
NUMARASI : 2014/596-2015/462


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağı, fazla çalışma, yıllık izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, davayı görev yönünden reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı kuruma ait çocuk evlerinde 2007-05.11.2014 tarihleri arasında bakım personeli olarak çalıştığını, iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ve birkısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı bakanlık vekili, ev tipi sosyal hizmet birimlerinin iş kanunu kapsamında bulunmadığını belirterek görev itirazında bulunmuştur.
Davalı şirkete dava dilekçesi tebliğ edilmiş ancak cevap verilmemiştir.
Mahkemece, davacının ev tipi sosyal hizmet birimlerinde çocuk bakıcısı olarak çalıştığı, bu birimlerin iş kanunu kapsamında bulunmadığı belirtilerek Asliye Hukuk Mahkemesine görevsizlik kararı verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, taraflar arasındaki ilişkinin İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 1. maddesinin ikinci fıkrası gereğince, 4. maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, işverenler ile işveren vekillerine ve işçilerine, çalışma konularına bakılmaksızın bu Kanunun uygulanacağı belirtilmiştir.
4857 sayılı Kanun"un 4. maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca, ev hizmetlerinde bu kanun hükümleri uygulanmayacaktır.
2828 sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu"nun 3. maddesinin birinci fıkrasının f bendinin bir numaralı alt bendinde çocuk yuvaları; "0-12 yaş arası korunmaya ihtiyacı olan çocuklarla gerektiğinde 12 yaşını dolduran kız çocuklarının, bedensel, eğitsel, psiko sosyal gelişimlerini, sağlıklı bir kişilik veya iyi alışkanlıklar kazanmalarını sağlamakla görevli ve yükümlü yatılı sosyal hizmet kuruluşları", onbir numaralı alt bendinde ise, çocuk evleri; "0-18 yaşlar arasındaki korunmaya muhtaç çocukların kaldığı ev birimleri" şeklinde tanımlanmıştır.
Anılan Kanun"un 3. maddesinin birinci fıkrasının f bendinin onüç numaralı alt bendinde "Koruma Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi" tanımlaması yapılmışken, A.. B.."nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair 06.02.2014 tarihli ve 6518 sayılı Kanun"un 14. maddesi ile “Ev Tipi Sosyal Hizmet Birimleri”; çocuk, kadın, engelli ve yaşlılar ile bakım veya barınma ihtiyacı olan kişilere hizmet verilen mesken niteliğindeki yatılı sosyal hizmet birimleri, olarak değiştirilmiştir.
06.02.2014 tarihli ve 6518 sayılı Kanun ile 2828 sayılı Kanun"un 16. maddesine, "Ev tipi sosyal hizmet birimleri, 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununun 4 üncü maddesinin birinci fıkrası hükmü kapsamındadır." düzenlemesi ilave edilmiştir. Dolayısıyla söz konusu işyerleri Yasanın yürürlük tarihi olan 19.02.2014 tarihi itibariyle İş Kanunu"nun uygulanması mümkün değildir.
Somut olayda davacı, 10.01.2007 tarihinde davalı kuruma ait çocukevlerinde çalışmaya başladığını, 2011 yılından sonra çocuk yuvasında çalışmaya devam ettiğini, 2014 yılı başında bakım koordinatörü olarak görevlendirildikten sonra, aynı yılın ortalarında tekrar bakım personeli olarak görevlendirildiğini ve 05.11.2014 tarihinde iş sözleşmesini haklı sebeple feshettiğini savunmuştur. Davalı A.. B.. vekili, davacının 2007 yılında Denizli çocuk yuvasında çalışmaya başladığını ve ev tipi sosyal hizmet birimlerinin oluşturulması ile birlikte 2014 yılı başlarından sonra ev tipi sosyal hizmet birimlerinde, önce koordinatör daha sonra bakıcı olarak görevlendirildiğini belirtmiştir. Mahkemece davacının ev tipi sosyal hizmet biriminde çalıştığı belirtilerek Asliye Hukuk Mahkemesine görevsizlik kararı verilmiştir. 2828 sayılı Kanun"un 3. maddesinin birinci fıkrasının (f) bendinin onüç numaralı alt bendinde 06.02.2014 tarih ve 6518 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikle "Koruma Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi" yerine Ev Tipi Sosyal Hizmet Birimleri" tanımlaması getirilmiş ve aynı kanuna eklenen onaltıncı madde ile ev tipi sosyal hizmet birimlerinin İş Kanunu kapsamında olmadığı açıklanmıştır. Bu durumda davacının kanunun yürürlüğe girdiği 19.02.2014 tarihinden önceki çalışmaları İş Kanunu kapsamında olup bu dönem hakkında açılan dava ile ilgili iş mahkemeleri görevlidir.
2828 sayılı Kanun"da 6518 sayılı Kanun ile değişiklik yapılmasından sonraki döneme gelince, davalı bu dönemde davacının, önce koordinatör, daha sonra bakıcı olarak görevlendirildiğini belirtmiştir. Ancak davacının anılan dönemdeki çalışmasının yukarıda tanımlaması yapılan ev tipi sosyal hizmet biriminde geçip geçmediği dosya kapsamına göre açıklığa kavuşturulmamıştır. Bu durumda mahkemece kanuni düzenlemede yer alan “Ev Tipi Sosyal Hizmet Birimleri”nin nereler olduğu ve davacının çalıştığı işyerinin bu birimlerden olup olmadığı konusu, ilgili yerlerden sorularak aydınlatılmalı, işyerinin “Ev Tipi Sosyal Hizmet Birimi” niteliğinde olduğunun tespit edilmesi halinde anılan dönem için önce tefrik ardından Asliye Hukuk Mahkemesine görevsizlik kararı verilmelidir. Aksi durumda yargılamaya devam edilerek işin esası ile ilgili bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.01.2016 günü oybirliği ile karar verildi.