MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR

Davacı, davalı şirkette 01.11.2002 tarihinde kabin amiri olarak çalışmaya başladığını, davalı şirket tarafından haksız olarak sözleşmesinin feshedildiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalarak, TBK hükümlerine göre, ihbar tazminatı, kötüniyet tazminatı ile muhik tazminat ve sözleşme gereğince yer değiştirme nedeni ile taşınma ücretinin faizi ile ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının kişisel tutum ve davranışları nedeni ile haklı olarak sözleşmenin feshedildiğini, davacının İş Kanunu’na tabi taleplerde bulunamayacağını savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davacının davasının kısmen kabulüne, 2.463,25 TL ihbar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, iş bu alacağın 500,00 TL"sine dava tarihinden itibaren, bakiye 1.963,25-TL"sinin ıslah tarihi olan 30/09/2015 tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına, sair taleplerin reddine dair verilen kararın dairemizce 2016/27 Esas ve 2018/669 Karar sayılı ilamı ile 25/01/2018 tarihinde; "davacının bozma nedeni dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi ile Mahkemece, davalının sözleşmeyi haksız olarak feshettiği kabul edilmiş ancak davacının maddi tazminat taleplerinden sadece ihbar tazminatına hak kazandığı kabul edilmiş, kötüniyet tazminatının da koşulları oluşmadığından reddine karar verilmiş, davacının TBK"nun 438. madde kapsamında talep ettiği tazminat konusunda olumlu ya da olumsuz bir değerlendirme yapılmamıştır. Bu nedenle mahkemece, Türk Borçlar Kanunu’nun 438. Maddesinde düzenlenmiş olan tazminat hakkı yönünden de bir değerlendirme yapılarak, hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmelidir." gerekçesiyle bozulması üzerine, bozma kararına uyularak yapılan yargılama neticesinde davacının davasının kısmen kabulüne, 2.463,25 TL ihbar tazminatının davalından alınarak davacıya verilmesine, bu alacağın 500,00 TL sinin dava tarihinden 1963,25 TL sinin ıslah tarihi olan 30/09/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı taraftan alınıp davacı tarafa verilmesine, bu hususta bozma sebebi yapılmadığından, ayrıca bu talep yönünden hüküm oluşturulmasına yer olmadığına, davacı tarafın kötü niyet tazminatının, iş akdinin davalı iş veren tarafından kötü niyetli olarak sona erdirildiği ispat edilemediğinden takdiren reddine, davacı tarafın BK 438. maddesi uyarınca tazminat talebinin takdiren 5 aylık ücreti üzerinden hesap edilmesi gerektiği sonucuna varılmış olup 10.443,05 TL tazminattan, talep ile bağlı kalınarak 500.00 TL"nin iş akdinin fesih tarihi olan 23/12/2013 tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalı taraftan alınıp davacı tarafa verilmesine, davacı tarafın bu yöndeki fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına, 248,27 TL taşınma ücreti alacağından 100 TL sinin dava tarihi, 148,27 TL sinin ıslah tarihi olan 30/09/2015 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı tarafından alınıp davacı tarafa verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle ve usuli kazanılmış hak kurumu göz önüne alınarak davalının aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Mahkemece, dairemiz bozma kararı öncesi verilen hükümde, sair taleplerin reddine karar verilmekle davacının taşınma ücreti talebi de reddedilmiştir. Bu kararın temyiz incelemesinin yapılmasının davacı tarafından talep edilmesi üzerine, dairemizin 2016/27 Esas ve 2018/669 Karar sayılı 25/01/2018 tarihli bozma ilamında da taşınma ücreti talebine yönelik temyiz nedenleri (1) nolu bentte ‘bozma nedeni yapılan temyiz itirazları dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir’ denilmek suretiyle reddedilerek bu alacak yönünden davanın reddi kararı kesinleşmiştir. Bu durumda bu alacağın reddedilmiş olması usulü kazanılmış hak niteliğine dönüşmüş bulunmaktadır. Usulü kazanılmış hakkın sonradan verilen karar ile ortadan kaldırılması ise olanaklı değildir. Temyize konu kararda ise ‘248,27 TL taşınma ücreti alacağından 100 TL sinin dava tarihi, 148,27 TL sinin ıslah tarihi olan 30/09/2015 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı tarafından alınıp davacı tarafa verilmesine’ dair hüküm kurularak usulü kazanılmış hak ilkelerine aykırı davranılmıştır. Mahkemece taşınma ücreti alacağının reddi; usulü kazanılmış hak teşkil ettiğinden, bozma kararına uyulmasına rağmen usulü müktesep hakka aykırı olarak taşınma ücreti alacağının kabulüne dair hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün HUMK"nun 438/7 maddesi gereğince düzeltilerek onanması gerekir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının ikinci bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazının kabulü ile mahkeme kararının hüküm başlıklı bölümünün 4. bendinde yer alan "248,27 TL taşınma ücreti alacağından 100,00 TL’sinin dava tarihi, 148,27 TL’sinin ıslah tarihi olan 30/09/2015 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı tarafından alınıp davacı tarafa verilmesine," sözlerinin "taşınma ücreti talebinin reddine, bu hususta bozma sebebi yapılmadığından, ayrıca bu talep yönünden yeniden hüküm oluşturulmasına yer olmadığına," şeklinde düzeltilmesine, mahkeme kararının bu şekilde düzelterek ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.