5607 sayılı Yasa"ya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2014/12250 Esas 2015/14732 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasa"ya aykırılık

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
5607 sayılı Yasa"nın 5/2. maddesinde düzenlenen "etkin pişmanlık" ile 5271 sayılı CMK"nun 231. maddesinde düzenlenen "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" kurumları birbirine karıştırılmak suretiyle ve yasal olmayan yazılı gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de, suçun işlenmesiyle kamunun uğradığı zararın giderilmemiş olması, CMK"nun 231.maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına objektif koşullar yönünden engel teşkil ettiğinden bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Sanık hakkında hükmolunan gün karşılığı adli para cezasının miktarı belirlenirken uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 232/6.maddesine muhalefet edilmesi,
2-Dava konusu eşyanın müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken söz konusu eşyanın 5607 sayılı Yasanın 16. maddesi uyarınca tasfiyesine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca, hükmolunan gün adli para cezasının paraya çevrilmesine ilişkin hüküm fıkrasında yer alan "5 AY HAPİS VE" ibaresinden sonra gelmek üzere "TCK"nun 52/2. maddesi uyarınca" ibaresinin eklenmesi, dava konusu kaçak eşyanın müsaderesine ilişkin bendinde yer alan "5607 sayılı Yasanın 16. maddesi gereğince suça konu eşyanın bozulma ihtimali nazara alındığında kararın kesinleşmesinin beklenmeksizin anılan eşyanın tasfiyesine" ifadesinin çıkarılması ve diğer kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.