Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2016/3369 Esas 2016/6885 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki davada, Ankara 8. Tüketici, Ankara 2. Asliye Hukuk ve Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemelerince ayrı ayrı görevsizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, manevi tazminat istemine ilişkindir.
Ankara 8. Tüketici Mahkemesince, davanın haksız fiilden kaynaklandığı ve asliye hukuk mahkemesinini görevine girdiği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
Ankara 2. Asliye Hukuk Mahkemesince, davanın bankacılık işleminden kaynaklandığı ve ticari olduğu gerekçesiyle görevsizlik yönünde hüküm kurulmuştur.
Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesince ise, davacının tacir ve uyuşmazlığın da ticari olmadığı gerekçesiyle karşı görevsizlik yönünde hüküm kurulmuştur.
4822 sayılı Kanunla değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun Amaç başlıklı 1. maddesinde kanunun amacı açıklandıktan sonra kapsam başlıklı 2. maddesinde “Bu Kanun, 1. maddede belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar.” hükmüne yer verilmiştir. Kanunun 3. maddesinde "Tüketici: Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi" şeklinde tanımlanmıştır.
Bir hukukî işlemin 4077 sayılı Kanun kapsamında kaldığının kabul edilmesi için kanunun amacı içerisinde yukarıda tanımları verilen taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukukî işlemin olması gerekir.
Somut olayda, davacı vekilinin, müvekkilinin davalı mûdisi olduğu, birikimini bankadan çekmek istediğinde, usulsüzlükler nedeni ile bankanın kendi içerisinde soruşturma başlatıldığı söylenerek, müvekkiline ödeme yapılmadığı, müvekkilinin soruşturmanın ne zaman biteceğine dair görüşmelerinde soruşturmayı yürüten müfettiş yardımcılarının "sizlerinde bu işin içinde olmadığınızı nereden bilelim" diyerek müvekkilini itham ettiklerini ileri sürerek, davacının uğradığı manevi zararların tazmini istemiyle dava açtığı anlaşılmaktadır.
Dosya kapsasından; taraflar arasında tüketici ilişkisi bulunmadığı ve eldeki davanın 6502 sayılı Kanun kapsamında kalmadığı, davalı tacir ise de davacının tacir olmadığı, uyuşmazlığın Türk Medenî Kanununun kişilik hakları ve Türk Borçlar Kanununun haksız fiile ilişkin hükümlerinden kaynaklandığı anlaşıldığından, uyuşmazlığın asliye hukuk mahkemesinde görülmesi gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, 6100 sayılı HMK’nın 21 ve 22. maddeleri gereğince Ankara 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 14/06/2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.