Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12852 Esas 2022/4389 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarih ve 2018/427-2018/517 sayılı ilamında da açıklandığı üzere, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı dikkate alınarak tebliğnamedeki 1 numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kamu davası açıldığı, sanığın savunmasında; sahte faturalardan haberinin bulunmadığını, okuma yazması olmadığını, faturaları kimin düzenlediğini bilmediğini beyan etmesi, 29.07.2013 tarihli vergi suçu raporu ile 26.07.2013 tarihli vergi tekniği raporunda; sanığın 2008, 2009 ve 06.08.2010 tarihine kadar düzenlendiği faturalarla ilgili 06.08.2010 tarih ve VDENR-2010-2371/20 sayılı vergi suçu raporunun düzenlendiği, 06.08.2010 tarihinden sonra sahte olarak düzenlendiği kanaatine varılan 4 adet fatura ile ilgili olarak mevcut dava konusundaki vergi suçu raporu ve vergi tekniği raporunun düzenlendiğinin belirtilmesi, aynı zamanda 15.10.2012 tarihinde bir ihbarcının, başka bir mükellefle ilgili olarak sahte fatura kullandığı iddiası üzerine alınan ifadesinde, mükellef ... adına sahte faturalar oluşturulup bunların tanımadığı kişiler tarafından kullanıldığını beyan etmesi karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından;
1) Sahte olduğu iddia edilen faturaların asılları ya da onaylı örnekleri ilgili vergi dairesi ya da faturaları kullandığı belirtilen mükelleflerden temin edilerek, mükellef adına batırılan gerçek fatura mı yoksa taklit veya ikiz fatura mı olup olmadığının araştırılması,
2) Faturalar üzerindeki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığı hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
3) Faturaları kullandığı belirtilen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin araştırılması ile düzenlenmiş ise dosya arasına alınması, sahte fatura kullanma suçu ile ilgili olarak haklarında dava açılıp açılmadığının araştırılması, açıldığının anlaşılması halinde getirtilip incelenerek bu dosyayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosya arasına alınması,
4) Gerekli görülmesi halinde, faturaları kullanan şirket yetkilileri/mükellefler duruşmaya celp edilerek, CMK'nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması, tanıklardan sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları, sanığı tanıyıp tanımadıkları ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığı hususlarının ayrıntılı olarak sorulması,
5) Mükerrer yargılamanın önlenmesi ve zincirleme suç hükümlerinin değerlendirilebilmesi bakımından sanık hakkında düzenlenen 06.08.2010 tarih ve VDENR-2010-2371/20 sayılı vergi suçu raporuna istinaden sanık hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması ve açıldığının anlaşılması halinde duruşmaya getirtilip incelenerek davaların mükerrer olup olmadığı ya da zincirleme suç hükümlerinin uygulanması olanağının bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi,
6) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.