MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kullanım kadastrosu sırasında Karşı Mahallesi çalışma alanında bulunan 793 ada 22 parsel sayılı 2.170,06 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz, kadastro tutanağının beyanlar hanesine, 6831 sayılı Yasa"nın 2/B maddesi uyarınca orman sınırları dışına çıkarıldığı ve davalılar .... verasette iştirak olarak kullanımlarında bulunduğu şerhi yazılarak ... adına tespit ve tescil edilmiştir. Davacı ...’ye vesayeten vasi ...; çekişmeli taşınmaz ...’nin kullanımında bulunduğu halde davalılar adına zilyetlik şerhi verilmesinin hatalı olduğu iddiasına dayanarak dava açmıştır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kabulü ile çekişmeli 793 ada 22 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydının iptali ile ... adına tapuya tesciline, tapu kaydının beyanlar hanesine bu parsel üzerindeki fındık ağaçlarının davacı ..."nin kullanımında olup adı geçene ait olduğu yolunda 3402 sayılı Yasa"nın 19/2. maddesi uyarınca şerh yazılmasına karar verilmiş; hüküm, davalı ... vekili tarafından esasa; davalı gerçek kişiler tarafından ise yargılama giderlerine yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dosya içeriğine, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı ... vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir. Mahkemece “gerçek kişi davalıların, kendileri lehine kullanım şerhi verilmesine rağmen tespite itiraz etmedikleri ve bu nedenle aleyhlerine haksız olarak dava açılmasına neden olduğunun söylenemeyeceği” gerekçesi ile aleyhlerine yargılama giderlerine hükmedilmiş ve bakiye harcın da davalılardan tahsiline karar verilmiş ise de varılan sonuç yasal düzenlemelere uygun düşmemektedir. Somut olayda davalı gerçek kişiler, kendileri aleyhine açılan davayı, ön inceleme duruşması tarihi olan 3.9.2015 tarihinden önce davaya cevaplarını içerir dilekçeleriyle kabul etmişlerdir. Karar tarihinde yürürlükte olan AAÜT’nin 6. maddesinde düzenlenen “Davanın konusuz kalması, feragat, kabul ve sulhte ücret” başlıklı hükme göre “Anlaşmazlık, davanın konusuz kalması, feragat, kabul, sulh veya herhangi bir nedenle; ön inceleme tutanağı imzalanıncaya kadar giderilirse, tarife hükümleriyle belirlenen ücretlerin yarısına, ön inceleme tutanağı imzalandıktan sonra giderilirse tamamına hükmolunur” şeklindeki düzenleme ile birlikte davacı yararına takdir edilen vekalet ücretinin miktarı dikkate alındığında, vekalet ücretine yönelen temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak, 6100 sayılı HMK’nın 312. maddesinin 2. fıkrası "Davalı, davanın açılmasına kendi hâl ve davranışıyla sebebiyet vermemiş ve yargılamanın ilk duruşmasında da davacının talep sonucunu kabul etmiş ise yargılama giderlerini ödemeye mahkûm edilmez." hükmü ile Harçlar Kanunu’nun 22. maddesinde ise “Davadan feragat veya davayı kabul veya sulh, muhakemenin ilk celsesinde vuku bulursa, karar ve ilam harcının üçte biri, daha sonra olursa üçte ikisi alınır.” hükmü amirdir. Bu yasal düzenlemeler karşısında; davalı gerçek kişiler, kendileri aleyhine açılan davayı, ön inceleme duruşması tarihi olan 3.9.2015 tarihinden önce davaya cevaplarını içerir dilekçeleriyle kabul ettiklerine ve davanın açılmasına sebebiyet verdikleri de ispatlanamadığına göre somut olayda 6100 sayılı HMK’nın 312/2 madde koşullarının davalı gerçek kişiler lehine oluştuğu dikkate alınmaksızın kararda yazılı gerekçeyle vekalet ücreti dışındaki yargılama giderlerinden sorumlu tutulması isabetsiz olduğu gibi ayrıca davacılarca başlangıçta yatırılan harç, Harçlar Kanunu’ndaki yasal düzenleme gereği alınması gereken 1/3 oranındaki harcı karşılamaya yeterli olduğu halde, bu hükmün dahi mahkemece değerlendirilmeyip bakiye harcın davalılardan tahsili dahi isabetsiz olup, davalı gerçek kişilerin temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz eden davalılar ... vs."ye iadesine,
22.11.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.