MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
.

Taraflar arasında görülen davada ........ Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/03/2014 tarih ve 2012/91-2014/62 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ...... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı firma ile 23/12/2010 tarihinde yenilenen hizmet yeterlilik belgesi kullanma sözleşmesi imzalandığını, .... ürün belgelendirme yönergesinde marka kullanım talimatına göre markanın eğitim sertifikalarına basılamayacağı hükmünün yer aldığını, davalının bu hükme aykırı olarak markayı kullandığını ileri sürerek, davalının haksız tecavüzün önlenmesi, durdurulması ve haksız marka kullanımı nedeniyle, 2.250,48 TL maddi tazminat, 11.125,40 TL manevi tazminatın ticari yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, döküman niteliğinde olan eğitim sertifikalarında ""...."" markasının kullanmasında sözleşmeye ve 556 sayılı KHK ve TTK gereğince haksız rekabet hükümleri doğrultusunda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı, 25/05/2011 revizyon tarihine kadar olan kullanımların yasal ve hukuka ve sözleşmeye uygun bir kullanım olduğu, davalı tarafından revizyon tarihi olan 25/05/2011 tarihinden sonra " ....." markasının eğitim sertifikaları üzerinde kullanıldığını gösterir belge ve bilgi sunulmadığı, davalının kullanımının yasal olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 12/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.