Danıştay 4. Daire 2016/14161 Esas 2020/5043 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/14161
Karar No : 2020/5043

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiğinden bahisle re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2009 yılı gelir vergisi ve 2008/ 01-03,04-06 dönemleri geçici vergilerin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; dava konusu cezalı vergi tarhiyatlarının dayanağını oluşturan takdir komisyonu kararında matrahın belirlenmesinde davacı hakkında tanzim edilen 09/12/2013 tarih ve 2013-A-2824/36 sayılı Vergi Tekniği Raporu'nun esas alındığının belirtildiği, bu raporun incelenmesinden, davacının sahte fatura düzenlemiş olduğunun Mahkemelerince kabul edildiği, ancak davacının düzenlemiş olduğu sahte faturalar dolayısıyla elde etmiş olduğu hasılatın gerek bu raporda gerekse bu raporu esas alan takdir komisyonu kararında açık ve anlaşılabilir bir şekilde belirtilmediği ve takdir komisyonunca bulunan matrah farkının nasıl hesaplandığı anlaşılamadığından takdir komisyonu kararı esas alınmasıyla vergi ziyaı cezalı gelir ve geçici vergisi tarhiyatında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Mahkeme kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, 134. maddesinin 1. fıkrasında, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu kurala bağlanmış, 359. maddesinin (b) bendinde ise gerçek bir muamele veya durum olmadığı halde bunlar varmış gibi düzenlenen belgeler, sahte belge olarak tanımlanmıştır.
Kanunun 30. maddesinde re’sen vergi tarhı, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlemiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden vergi tarh olunması şeklinde tanımlandıktan sonra, inceleme raporunda bu maddeye göre belirlenen matrah veya matrah farkının re'sen takdir olunmuş sayılacağı belirtilmiş, 2. fıkrasında bu kanuna göre tutulması mecburi olan defterlerin hepsi veya bir kısmı tutulmamış veya tasdik ettirilmemiş olursa veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlara herhangi bir sebeple ibraz edilmezse 6 numaralı bendinde, tutulması zorunlu olan defterlerin ve verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunması hali re’sen tarh sebeplerinden kabul edilmiş, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 37. maddesinde, her türlü ticari ve sınai faaliyetlerden doğan kazançların ticari kazanç olduğu, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 6/2. maddesinde safî kurum kazancının tespitinde, Gelir Vergisi Kanunu'nun ticarî kazanç hakkındaki hükümlerinin uygulanacağı hükümlerine yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, davacı hakkında tanzim edilen 09/12/2013 tarih ve 2013-A-2824/36 sayılı Vergi Tekniği Rapor'unda mükellefin 2008-2009 takvim yılına ait yasal belgeleri incelemeye ibraz edilmediği, toptan ve perakende gıda satışı yapan ulusal çaptaki büyük firmalardan Ba bildirim formları ile yüksek tutarlarda mal ve hizmet alımında bulunduklarını beyan etmelerine rağmen, bu firmalarla yapılan mutabakat yazılarında, bu mükelleflere herhangi bir satışlarının olmadığı, 2009 yılında 623.464,27 TL KDV matrahı beyan ettiği halde Ba formunda 6.484.168 TL beyan edildiği, düzenli beyanname verilmediği, işçi çalıştırmadığı, tespitlerine yer verilerek sahte fatura düzenlemek suretiyle komisyon geliri elde ettiği, komisyon gelirinin tespit edilmesi için 2008 ve 2009 yılları gelir ve gelir geçici vergi matrahının tespit edilen hususlar doğrultusunda takdiri amacıyla takdir komisyonuna sevk edilmesi gerektiği, 11/12/2014 tarih ve 13943 sayılı Takdir Komisyonu Kararı ile, dava konusu dönem için 203.036,35 TL'lik matrah takdir edilmesi üzerine vergi ziyaı tarhiyatın yapıldığı anlaşılmıştır.
Vergi Mahkemesi kararında davacı hakkında tanzim edilen 09/12/2013 tarih ve 2013-A-2824/36 sayılı Vergi Tekniği Raporunda yer verilen tespitlere göre davacının sahte fatura düzenlemiş olduğunun kabul edildiği, ancak 11/12/2014 tarihli takdir komisyonu kararları ile düzenlenen sahte faturalardan elde edilen hasılatın açık ve anlaşılabilir bir şekilde belirtilmediğinden yapılan tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Olayda sahte fatura komisyon gelirinin hesaplanmasında düzenlenen faturanın %2'si oranında komisyon geliri elde edildiğinden bahisle bulunan matrahın hukuka uygun olduğu Danıştay müstekâr kararları ile de kabul edildiğinden, bakılan dosyada Ba formunda beyan edilen 6.484.168 TL'lik tutarın %2'sine isabet eden kısmın hasılat olduğunun kabulü ile karar verilmesi gerekirken tarhiyatın tamamının hukuka aykırı olduğu yolunda verilen kararda isabet bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin kabulüne,
2.Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının BOZULMASINA,
3.Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 26/11/2020 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.



(X) KARŞI OY :
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.