Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/1539 Esas 2022/4362 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1) Toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; UYAP ortamında yapılan incelemede, sanığın benzer mahiyetteki eylemi nedeniyle hakkında mahkumiyet hükmü verilen ve inceleme konusu dava ile aynı gün ele alınan Dairemizin 2019/3961 Esas sırasında kayıtlı, Ankara 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.11.2014 tarih ve 2014/408-2014/589 sayılı davasının bulunduğu anlaşıldığından; ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.04.2014 tarih ve 2013/11-397-2014/202 sayılı kararında açıklandığı üzere; "Resmi belgede sahtecilik" suçunun hukuki konusunun kamu güveni olduğu gözetilerek, sanığın fiillerinin her biri yenilenen suç işleme kararıyla işlenmiş ayrı suçları mı, yoksa bir suç işleme kararının yerine getirilmesi amacıyla kanunun aynı hükmünü kısa zaman aralıkları içerisinde birden fazla ihlal etmek suretiyle zincirleme şekilde işlenmiş sahtecilik suçunu mu oluşturduğunun değerlendirilmesi ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.03.2016 tarih ve 2014/847-2016/128 sayılı ilamında belirlediği ilkeler uyarınca işlem yapılması açısından, değinilen dava dosyası getirtilip incelenerek mümkünse birleştirilmeleri, aksi halde bu davayı ilgilendiren kısımlarının onaylı örnekleri dosya içerisine konulup, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.