Esas No: 2017/13990
Karar No: 2022/4494
Karar Tarihi: 16.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13990 Esas 2022/4494 Karar Sayılı İlamı
Özet:
11. Ceza Dairesi'nin kararına göre, sanık 2009 ve 2007 yıllarında sahte fatura kullanma suçundan mahkum edilmiştir. 2009 yılına yönelik mahkumiyet hükmü, yapılan incelemede isabetsizlik olmadığı gerekçesiyle onanmıştır. Ancak, 2007 yılına yönelik mahkumiyet hükmü, sanığa yüklenen suçun cezasının türü ve üst sınırına göre, olağanüstü dava zamanaşımı gerçekleştiği için bozulmuştur. Kanun maddelerine göre, sanık 2009 yılı için 5237 sayılı Kanun'un 43. maddesi uyarınca tayin olunan 3 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılmıştır. Sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir ve hüküm onanmıştır. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulanırken Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı infaz aşamasında gözetilmelidir. Kanun maddeleri şunlardır: CMK'nin 217. maddesi, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b ve 5237 sayılı Kanun'un 43. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Gerekçeli karar başlığında 2007 ve 2009 şeklinde yanlış yazılan suç tarihlerinin, suça konu faturaların Kurumlar vergisi indiriminde de kullanılmaları nedeniyle "26.04.2008" ve "26.04.2010" olarak mahal mahkemesince düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
1)2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendiren Mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b ve 5237 sayılı Kanun'un 43. maddeleri uyarınca tayin olunan 3 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün yerine, 2 yıl 13 ay 15 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA,
2)2007 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Sanığa yüklenen “2007 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, 26.04.2008 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 16.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
