Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/9152 Esas 2016/4332 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 31/3, 62/1, 52/1-2-3-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm suça sürüklenen çocuk müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sürücü belgesi bulunmayan suça sürüklenen çocuk idaresindeki otomobille iki yönlü hafif virajlı köy yolunda seyri sırasında, yine sürücü belgesi bulunmayan mağdur yönetimindeki tescilsiz motosikleti solladığı sırada, mağdurun motosikletine yandan çarpması şeklinde gelişen olayda, dosyada mevcut olay anına ilişkin görüntülerde, olay anında suça sürüklenen çocuk ile mağdurun motosiklet ile yan yana seyrettikleri, önce mağdurun, akabinde suça sürüklenen çocuğun mağdurun aracını solladığı esnada, mağduru yolun sağına doğru sıkıştırdığı ve geçiş esnasında meydana gelen kazada, kazadan hemen önce araçta olay anına ilişkin görüntü kaydı yapan ..."ın suça sürüklenen çocuğa karşıdan araç geldiğine ilişkin uyarıda bulunması ve kazanın yarış esnasında meydana geldiğinin anlaşılması karşısında, bilinçli taksir koşullarının oluştuğu gözetilmeksizin temal cezanın TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca artırılmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Suça sürüklenen çocuk hakkında belirlenen 180 gün adli para cezasından TCK"nın 89/2-b maddesi gereğince ½ oranında arttırım ve akabinde TCK"nın 31/3 ve 62. maddeleri gereğince indirim yapılması sırasında hesap hatası yapılarak sanık hakkında fazla cezaya hükmolunması;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 2. paragrafındaki “290 gün” ibaresinin “270 gün” olarak, 3. paragrafındaki “193 gün” ibaresinin “180 gün” olarak, 4. paragrafındaki “160 gün” ibaresinin “150 gün” olarak ve 7. paragrafındaki “3200 TL” ibaresinin “3000 TL” olarak değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 17.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.