Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/4261 Esas 2020/2360 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4261
Karar No: 2020/2360
Karar Tarihi: 02.06.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/4261 Esas 2020/2360 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Kararda, bir çocuğa sarkıntılık suretiyle cinsel istismarda bulunan sanığın, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı suçundan mahkum edildiği belirtilmektedir. Dava sürecinde Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın davaya katılma hakkı bulunup bulunmadığına dair bir tartışma yaşanmış, ancak Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun 13.12.2019 tarihli kararıyla Bakanlığa bildirim yapılmasının zorunlu olmadığı kararlaştırılmıştır. Bu nedenle Bakanlık vekilinin temyiz başvurusu reddedilmiştir. Sanık müdafisinin temyiz talebi ise hükmedilen cezanın kanuni sınırlar içinde tayin edildiği gerekçesiyle reddedilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi: Dava sırasında Bakanlık veya ilgili meslek kuruluşu gibi kamu kurum/kuruluşlarının davaya müdahil olma haklarına ilişkin hükümler içermektedir.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 237/2. maddesi: Kanun yolu muhakemesinde (temyiz başvurusu gibi) dava katılma talebinde bulunulamayacağına dair hüküm içermektedir.
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: T

14. Ceza Dairesi 2019/4261 E. , 2020/2360 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel saldırı
HÜKÜM : Sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği düşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 02.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.