Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/10248 Esas 2016/7897 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/10248
Karar No: 2016/7897
Karar Tarihi: 27.12.2016

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/10248 Esas 2016/7897 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, kira bedelinin tespiti davasına ilişkindir. Davacı kiraya veren, son ödenen aylık kira bedeli olan 750 TL'nin, 01.11.2014 tarihinden itibaren aylık 1.500 TL olarak tespit edilmesini istemiştir. Davalı kiracı ise davanın reddini savunmuştur. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiş ve bilirkişiden alınan raporda belirtilen bedelden hak ve nesafete uygun indirim yapılarak kira bedeli aylık 900 TL olarak tespit edilmiştir. Ancak bu karar, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı'na ve yerleşik Yargıtay uygulamalarına aykırıdır.
Hak ve nesafet uygulamasına göre kira parası tespit edilirken; öncelikle tarafların tüm delilleri, varsa emsal kira sözleşmelerinin aslı veya onaylı örnekleri dosyaya alınmalı, yoksa resen emsal araştırması yapılmalı, kiralananın niteliklerine göre 3 kişilik bilirkişiler kurulu oluşturularak, kiralanan taşınmaz ve taraf emsalleri tek tek gezilip incelenerek bilirkişilerce ayrı ayrı kira parasına etki eden tüm nitelikleri karşılaştırılmalıdır. Mahkemece yetersiz bilirkişi raporuna itibar edilerek, tarafların sunduğu emsallar değerlendirilmeden ve resen emsal araştırılması yapılmadan hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Sonuç olarak, davacı ve davalının temyiz itirazları kabul edilmiş ve mahkeme kararı bozulmuştur. 6100 sayılı HMK'ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü ve HUMK'nın 428.maddesi uyarınca hükümün bozulmasına karar verilmiştir.

(Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi 2015/10248 E. , 2016/7897 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kira bedelinin tespiti

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira bedelinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı kiraya veren son ödenen 750 TL aylık kira bedelinin 01.11.2014 tarihinden itibaren aylık 1.500 TL olarak tesbitine karar verilmesini istemiştir. Davalı kiracı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişiden alınan raporda belirtilen bedelden hak ve nesafete uygun indirim yapılarak kira bedelinin aylık 900 TL olarak tespitine karar verilmiş ise de karara esas alınan bilirkişi raporu hüküm kurmaya yeterli değildir. Bilirkişi, emsal incelemeden, genel ve soyut ifadelerle, taşınmazın aylık 1.000 TL kira getirebileceğini açıklamıştır.18.11.1964 gün ve 2/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına ve yerleşik Yargıtay uygulamalarına göre, hak ve nesafet uygulamasına göre kira parası tespit edilirken; öncelikle tarafların tüm delilleri, varsa emsal kira sözleşmelerinin aslı veya onaylı örnekleri dosyaya alınmalı,yoksa resen emsal araştırması yapılmalı, kiralananın niteliklerine göre 3 kişilik (inşaat, mimar, hukukçu, mülk bilirkişi gibi)bilirkişiler kurulu oluşturularak, kiralanan taşınmaz ve taraf emsalleri tek tek gezilip, incelenerek bilirkişilerce ayrı ayrı (konumu, tarihi, kira süresi vb.) kira parasına etki eden tüm nitelikleri karşılaştırılmalı, emsal kira bedellerinin niçin somut emsal olup olmadığı, bedelinin telifi imkansız ise nedeni somut gerekçelerle açıklanmalı, dava konusu taşınmazın yeniden kiraya verilmesi (boş olarak) halinde, getirebileceği kira parasının o dönem için adil ve aşırı olmayan, hakkaniyete uygun miktarda olması gözetilmeli, bilirkişi raporu mahkemece somut gerekçeler ışığında re"sen değerlendirilmeli, hak ve nesafete uygun (kiracının eski kiracı olduğu gözetilerek bilirkişi kurulunca belirlenen bedelden bir miktar indirim yapılarak) olarak saptanması gerekirken, yetersiz bilirkişi raporuna itibar edilerek, tarafların sunduğu emsallar değerlendirilmeden ve resen emsal araştırılması yapılmadan hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı ve davalının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 27.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.