Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2013/18510 Esas 2014/5231 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Havza Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :03.05.2013
NUMARASI :Esas no:2011/326 Karar no:2013/163

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından tazminat miktarları, yoksulluk nafakasına yapılan arttırım miktarı ve nafakanın arttırımı davasında vekalet ücreti yönünden; davalı tarafından ise tüm yönlerden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Tarafların yoksulluk nafakasının artırılması kararı ve buna bağlı vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi sonucunda;
5219 ve 5236 sayılı Yasalar ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2013 tarihinden itibaren 1,820 TL"ye çıkarılmıştır. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 06.04.2005 tarih ve 2005/3-169 esas 235 karar sayılı kararı ile nafaka davalarında temyiz ve karar düzeltmede yıllık nafaka miktarının dikkate alınacağı açıklanmıştır. Hüküm, yıllık nafaka (farkı) miktarı itibariyle kesin nitelikte olduğundan tarafların bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Tarafların diğer yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50. ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK md.174/1) ve manevi (TMK md. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Tarafların yoksulluk nafakasının artırılması talebi hakkında verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeplerle REDDİNE, davacının tazminatların miktarlarına yönelik temyiz talepleri yönünden hükmün yukarıda 2-b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin yukarıda 2-a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 119.00 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 10.03.2014 (Pzt.)