Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14515 Esas 2020/3511 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14515
Karar No: 2020/3511
Karar Tarihi: 20.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14515 Esas 2020/3511 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edildi. Ancak, cezanın yanılgılı bir uygulama ile kesinlik sınırı içinde kalan bir ceza olduğu belirtildi. Bu nedenle, sanığın temyiz istemi suçun vasfına yönelik olmadığı gibi aleyhe temyiz talebi de bulunmadı. Hükmolunan adli para cezası kesin nitelikte olduğundan temyiz talebi reddedildi. Kanunlar ise şöyle: 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz istemi 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca reddedildi.

3. Ceza Dairesi 2019/14515 E. , 2020/3511 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.03.2009 gün ve 43-56, 14.04.2009 gün ve 238-94 ile 29.09.2009 gün ve 173-209 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere; mahkemelerce daha ağır bir cezayı gerektirecek ve doğru uygulama yapıldığında temyiz incelemesine konu olabilecek bir eylemde, suç niteliği doğru belirlenmesine karşın, yanılgılı bir uygulama ile kesinlik sınırı içinde kalan bir cezanın verilmesi halinde, bu gibi hükümlerin ancak aleyhe başvuru üzerine temyiz denetimine konu olabileceği gözetildiğinde; sanığın temyiz isteminin suçun vasfına yönelik olmadığı gibi işin esasına girilmesini gerektirecek aleyhe temyiz talebinin de bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 20.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.