Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/14240 Esas 2016/4215 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 1.191,25 TL maddi ve 3.260 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 22.04.2010 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Aydın 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 2004/1216 Esas - 2010/85 sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) cürüm işleyeni alenen övmek suçundan tutuklu kaldığı ve yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 16.03.2010 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 22.04.2010 tarihinde işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanun gereğince öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmış, son duruşmaya katılan Cumhuriyet savcısının isminin ve sicilinin gerekçeli karar başlığına yazılmaması mahallinde düzeltilebilmesi mümkün yazım hatası olarak kabul edilmiştir,
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hüküm fıkrasında uygulama maddesi gösterilirken “466 sayılı Kanun” yerine “CMK’nın 141 ve devamı maddelerinin” gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. ve 2. bentlerinde yer alan “CMK’nın 141 ve devamı maddeleri” ibarelerinin hükümden çıkartılarak yerlerine “466 sayılı Kanun” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.