Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2021/12005 Esas 2022/639 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
KARAR TARİHİ : 31/10/2017
MAKTUL : ...
SUÇ : Nitelikli kasten öldürme
HÜKÜMLER : 1)... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/03/2017 tarih, 2015/279 Esas ve 2017/58 Karar sayılı kararı ile;
a) Sanık ... hakkında maktul ...'ya yönelik "nitelikli olası kastla öldürme suçundan "5237 sayılı TCK'nin 82/1-d,e, 21/2, 62/1, 53, 63. maddeleri uyarınca 25 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine,
b) Sanık ... hakkında maktul ...'ya yönelik "nitelikli olası kastla öldürme suçundan "5237 sayılı TCK'nin 82/1-d,e, 21/2, 62/1, 53, 63. maddeleri uyarınca 25 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine,
c) Sanık ... ... hakkında "suç delillerinin bildirmeme" suçundan 5237 sayılı TCK'nin 284/2, 62/1, 50/1-a, 52/2-4-son maddeleri uyarınca 3.000,00TL adli para cezası ile mahkumiyetine,
2) Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 31/10/2017 tarih, 2017/1781 Esas ve 2017/1663 Karar sayılı kararı ile; istinaf başvurularının kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılarak sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK'nin 223/2-e maddesi uyarınca beraatlerine dair kararı.
TEMYİZ EDENLER : Katılan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekili, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısı.

../..


S/2

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 31/10/2017 tarih, 2017/1781 Esas ve 2017/1663 Karar sayılı kararının katılan Bakanlık vekili ve Cumhuriyet savcısı tarafından 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanıklara isnat edilen 5237 sayılı TCK'nin 82/1. maddesinde düzenlenen "nitelikli kasten öldürme" suçu için yasada öngörülen hapis cezasının üst sınırının on yıldan fazla olması nedeniyle bölge adliye mahkemesi kararının 5271 sayılı CMK'nin 286/2-g maddesi gereğince temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre; sanık ... hakkında maktul ...'ya yönelik nitelikli kasten öldürme suçundan verilen beraat hükmünde, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmesi gerektiğine yönelen tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 31/10/2017 tarih, 2017/1781 Esas ve 2017/1663 Karar sayılı hükmünün tüm dosya kapsamına göre hukuka uygun olduğu anlaşıldığından; katılan Bakanlık vekilinin; sanıkların mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğine, Cumhuriyet savcısının; sanık ...’in mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle, 5271 sayılı CMK’nin 302/1. maddesi gereğince, isteme uygun olarak TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun'un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 304/1. maddesi gereğince "... 1. Ağır Ceza Mahkmesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine" gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27/01/2022 gününde üyeler ... ve ...'in sanıkların eylemlerinin taksirle ölüme neden olma suçunu oluşturduğu şeklindeki karşı oyları nedeniyle oy çokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY:

Tüm dosya kapsamından anlaşılacağı üzere;
Sanıklar ... ile ...’un sevgili olup cinsel ilişkiye girdikleri ve ...’in hamile kaldığı, yasal kürtaj süresini geçirdikleri için bebeği aldıramadıkları, ...’in ailesinden hamile olduğunu gizlediği, olay günü sancılarının başlaması üzerine diğer sanıklar ... ve...’e haber verdiği ... ve...’in bir araç temin ederek ...’in ikametine gitmek üzere yola çıktıkları ancak ...’in sancılarının artması üzerine evin bodrum katına inerek burada tek başına doğum yaptığı aşırı kan kaybı nedeniyle zaman zaman baygınlık geçirdiği bebeğin göbek bağını bağlamadan oradaki bir beşiğe koyduğu, diğer sanıklar geldiğinde de ...’in yarı baygın olduğu, diğer sanıklara “bebek bebek” diyerek arka odayı gösterdiği ancak sanıkların bebeği bulamadığı ...’in durumunun kötü olması nedeniyle onu hastaneye götürdükleri burada bebeğin nerede olduğunun sorulması üzerine tekrar eve gelip bebeği buldukları ancak bebeğin öldüğünün anlaşıldığı olayda;
Sanıkların bebeğin doğduğunu bildiği ve orada olduğunu öğrenmelerine rağmen bebeği basit bir çaba ile bulup sağlığı ile ilgili gerekli tedbirleri alma imkanları varken bunu yapmadıkları ve bebeğin ölümüne neden oldukları anlaşıldığından TCK’nin 22/6. maddesi de gözetilerek sanıkların taksirle ölüme neden olma suçu yönünden hukuki durumlarının değerlendirilmesi gerektiği gerekçesi ile kararın bozulması gerektiğini düşündüğümüzden sayın çoğunluğun görüşüne muhalefet ediyoruz.