Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6755 Esas 2022/4761 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 13.06.2013 tarih ve 2013/35304 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan açılan, incelenen dosya ile birleştirilen esası hakkında bir karar verilmediği anlaşılan dava ile temyize konu dava arasında hukuki kesintinin bulunmadığı da gözetilerek; sanığın ayrı ayrı iddianameye konu edilen eylemlerinin iki ayrı sahtecilik suçunu mu yoksa zincirleme biçimde tek bir sahtecilik suçunu mu oluşturduğunun karar yerinde tartışılıp sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
1) Aynı anda ele geçirilen suça konu belgelerin değişik zamanlarda düzenlendiğine dair bir tespitin bulunmaması nedeniyle, tek bir resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması gerektiği, ancak birden çok sahte belgenin düzenlenmesi ya da kullanılması olgusunun 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesi uyarınca temel cezanın belirlenmesi sırasında dikkate alınabileceği gözetilmeden, sanık hakkında TCK'nin 43. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
2) Adli emanetin 2013/150 sırasında kayıtlı belgelerin dosyada delil olarak saklanması yerine, müsaderesine karar verilmesi, yasaya aykırı
3) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 21.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.