........

Davacı ........ Başkanlığı vekili, zararlandırıcı sigorta olayı sonucu yaşamını yitiren sigortalının hak sahiplerine yapılan sosyal sigorta yardımları nedeniyle uğranılan zararın, 506 sayılı Kanunun 26 ve 87. maddeleri gereğince davalılardan teselsül hükümlerine göre rücuan alınmasını istemiştir.

Mahkemece, uyulan bozma ilamı uyarınca inceleme yapılarak, davalı Serhat Süer yönünden dava reddedilip, diğer davalılar hakkında istem aynen hüküm alına alınmıştır.

Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle; dava, zararlandırıcı sigorta olayından doğan rücu tazminatı istemine ilişkin olup, davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Kanunun 26’ncı maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesinin; 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 23.11.2006 gün ve 2003/10 Esas - 2006/106 Karar sayılı kararı ile 26’ncı maddedeki “sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarlarla sınırlı olmak üzere” ibarelerinin Anayasaya aykırılığı nedeniyle iptaline karar verilmiş bulunması, Anayasanın 153’üncü maddesine göre, Anayasa Mahkemesinin iptal kararlarının Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmesi ve giderek elde bulunan ve kesinleşmemiş tüm davalarda uygulanmasının zorunlu
./..
-2-

olması, iptal kararının Resmi Gazetede yayımlandığı 21.03.2007 gününden sonra Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 76’ncı maddesi uyarınca yürürlükteki kanunları uygulamakla yükümlü bulunan mahkemelerin ve Yargıtay’ın yürürlükten kalkan bir yasa maddesine dayanarak inceleme yapma ve karar verme yetkilerinin bulunmadığının kabulünün doğal bulunması, 26’ncı maddedeki anılan ibarelerin iptali ile Kurumun rücu hakkının; kanundan doğan, kendine özgü, sigortalı veya hak sahiplerinin hakkından bağımsız, basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, ilk peşin değerli gelirlerin, tazmin sorumlularının kusuruna karşılık gelen tutarı ile sınırlı şekilde hüküm kurulması gerekmekte olup; inceleme konusu işbu davada davalı Serhat Süer dışındaki davalılara ilişkin olarak; kazanın meydana gelmesinde sigortalıya %30, davalılara toplam %70 oranında kusur yüklenmesinin oluşa uygun bulunmasına, yukarıda sözü edilen madde hükmüne dayanılarak davalıların ilk peşin değerli gelir ve sosyal yardım zammı toplamından %70 oranında sorumlu olduğunun belirgin bulunmasına, 506 sayılı Kanun uyarınca açılan rücuan tazminat davalarına ilişkin olarak maddi gerçek zarar (dış tavan) hesabı yapılması gereği ortadan kalktığından; davalıların sorumlu oldukları rücu alacağı daha fazla ise de, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 74’üncü maddesinde yer alan, hakimin her iki tarafın iddia ve savunmalarıyla bağlı olup ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremeyeceğine ilişkin emredici kural gereğince talebin aşılamayacağına ve mahkemece istemin aynen hüküm altına alınmış bulunmasına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 28.01.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.



........