Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13290 Esas 2020/3474 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13290
Karar No: 2020/3474
Karar Tarihi: 26.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13290 Esas 2020/3474 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, hırsızlık suçu işleyen sanıkların mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, müşteki tarafından sanıkların aileleri ile görüşüp zararının karşılanacağına dair beyanda bulunulduğu halde, müştekinin zararının giderilip giderilmediği sorulmadan TCK'nın 168/2. maddesinin uygulanıp uygulanmaması tartışılmadığı için bu konuda bir eksiklik bulunmaktadır. Diğer bir eksiklik de, sanık ...'nin adli sicil kaydındaki kararının tekerrüre esas nitelikte olup olmadığının kontrol edilmemesi ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesidir. Bu nedenlerle, karar bozulmuş ve yeniden görülmeye başlanmıştır.
Kanun maddeleri:
- TCK 53. madde: Ceza yargılamasında uygulanacak hak yoksunluklarını belirler.
- Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı: TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline karar verilmesini içerir.
- TCK 168/2. madde: Mağdurla anlaşma durumunda, adli para cezası veya hapis cezasının şartlı olarak verilebileceğini belirtir.
- 5237 sayılı TCK: Türk Ceza Kanunu
- 1412 sayılı CMUK'nun 305. maddesi: Adli para cezalarının infazı hakkındaki kanunu düzenler.
- TCK 58/6-7. maddeleri: Cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesini düzenler.

2. Ceza Dairesi 2019/13290 E. , 2020/3474 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Müştekinin 05/05/2015 tarihli celsede, sanıkların aileleri ile görüştüğüne ve zararının karşılanacağına dair beyanda bulunduğunun anlaşılması karşısında; müştekiden zararının giderilip giderilmediği sorularak sonucuna göre, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/2. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sanık ...’nin adli sicil kaydındaki Ankara(Kapatılan) Batı 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 17/04/2012 gün ve 2012/70 Esas 2012/572 Karar sayılı kararı ile tayin olunan adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK"un 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Yasa"nın 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas olmayacağı ve adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başka bir kararın da bulunmadığı gözetilmeden, sanığın tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu gerekçesiyle, TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 26/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.