Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/11568 Esas 2014/1504 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada .... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20.09.2012 tarih ve 2011/331-2012/175 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ....."nin 87 yılı aşkın süredir Türkiye ve dünya çapında spor ürünleri, parfümeri ve moda aksesuarı alanında tanınmış bir kuruluş olduğunu, davalı tarafın 2009/00469 sayı ile tescilli 1-2-3 numaralı ""spor ayakkabı"" tasarımın 05.02.2009 tarihinde tescil ettirdiğini, söz konusu tasarımlarının 554 sayılı KHK"de belirlenen korunabilecek kriterlere haiz olmadığını, davaya konu tasarımın 6. madde kapsamında yenilik ve 7 kapsamında ayırt edici niteliklerine haiz olmayıp daha önce piyasaya sürülen müvekkiline ait ürünlerden esinlenerek tasarım haline getirildiğini ileri sürerek, davalıya ait tasarımın hükümsüz kılınmasına ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacı tarafından daha önce markalaştırılmış ve piyasaya sürülmüş ürünleri ile davalı tarafın tasarımının ufak farklar olmasına rağmen bilgilenmiş kullanıcının algısında görsel yönden önemli sayılabilecek benzerlikler bulunduğu, davalı tasarımlarının ""yenilik ve ayırt edicilik"" unsuru taşımadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, davalı adına... nezdinde 05.02.2009 tarihli 2009/00469 sayılı 1-2-3 nolu endüstriyel tasarım tescilinin hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 23.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.