MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın Kaldırılması Ve tahliye


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

K A R A R

Davacı alacaklı 01.01.2014 başlangıç tarihli yazılı kira akdine dayanarak 16/11/2015 tarihinde haciz ve tahliye talepli olarak başlattığı icra takibi ile aylık 5.000,00 TL"den 2015 yılı Ekim ve Kasım ayları kira alacağı 10.000,00 TL"nin faiziyle tahsilini talep etmiş, ödeme emri davalı borçluya 23.11.2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı borçlu itiraz dilekçesinde; kira sözleşmesinin heniiz süresi dolmadan hakkında icra takibinde bulunulduğunu, kesinleşmiş bir borcunun bulunmadığını, borcun aslına ve ferilerine itiraz ettiğini bildirmiştir. Ödeme emrine davalı borçlu tarafından itiraz edilmesi üzerine, davacı alacaklı İcra Mahkemesine başvurarak itirazın kaldırılması ve tahliye isteminde bulunmuştur.
Mahkemece verilen ilk kararında, takibe konulan ayların ödenmemiş olduğu anlaşıldığından borçlunun itirazının yerinde olmadığı, temerrüdün sabit olduğu anlaşılmış olmakla, davanın kabulüne, itirazın kaldırılmasına ve tahliyeye karar verilmiştir.
Dava, kira alacağının tahsili için başlatılan takibe itirazın kaldırılması ve tahliye istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen ilk kararın davalı tarafça temyizi üzerine Dairemizin 30.10.2017 tarihli ve 2017/4037 Esas, 2017/14038 Karar sayılı ilamı ile; “1.Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına ve mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. 2. Takibe dayanak 01.01.2015 başlangıç tarihli 5 yıl süreli kira sözleşmesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır.. Sözleşmenin, Kira Sözleşmesinin Yürürlük Tarihi ve Süresi başlıklı 2.2. maddesi; “... 4 (dört) aylık süre, kiracının kira bedeli ödemeden tasarrufta bulunacağı süre olup, dekorasyon işlemlerinin yapılması için kendisine tanınmıştır.”, sözleşmenin Kira Bedeli ve Artışı başlıklı 1.1 maddesi; “01 Nisan ve 30 Eylül arasındaki 6 (altı) aylık kira ödemesi Aralık 2014’te peşin 30,000 TL (otuzbintürklirası) olarak ödenmiştir.”, 1.3 maddesi; “ Kiracı 01 Ekim"den itibaren kira bedellerini, her ayın en geç 5 (beş)"inci işgünü nakden ve peşin olarak ödeyecektir” hükümlerini içermektedir. Sözleşme hükümlerine göre dört ay yani Ocak, Şubat, Mart ve Nisan ayları bedelsiz dönem olarak kararlaştırılıp altı aylık kira bedelinin de ödendiği sözleşmede belirtildikten sonra sözleşmenin 1.3 maddesinde 1 Ekimden itibaren kira bedellerinin ödeneceğinin belirtilmesi, Ekim ayı kirasının altı aylık ödenen döneme dahil olup olmadığı hususunda çelişki oluşturmuştur. Bu durumda mahkemece, Ekim ayı kirası yönünden talebin yargılamayı gerektirdiğinden bahisle davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.” gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyulmak suretiyle yapılan yargılama sonunda; mahkemeleri kararının bozulmuş olup, bozma sonrası iş bu dosyanın yapılan yargılamasında uyulan bozma ilamı doğrultusunda, bozma ilamında belirtilen gerekçelerle ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiş, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1. Dosya kapsamına, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçelere ve Yargıtay ilamında belirtilen bozma sebepleri çerçevesinde işlem yapılarak karar verilmiş olmasına göre temyiz eden davacı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Davacı vekilinin takibe konu Kasım ayı kira alacağı ve tahliyeye yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Taraflar arasında 01.01.2014 başlangıç tarihli, 45 yıl süreli kira sözleşmesinin varlığı hususunda uyuşmazlık yoktur. Sözleşmenin kira sözleşmesinin yürürlük tarihi ve süresi başlıklı 2.2.maddesi ile “Kira sözleşmesinin yürürlük tarihini 01.01.2014 olarak kararlaştırılmıştır. 4 aylık süre, kiracının kira bedeli ödemeden tasarrufta bulunacağı süre olup, dekorasyon işlemlerinin yapılması için kendisine tanınmıştır.” düzenlemesine yer verilmiştir. Sözleşmenin kira bedeli artış başlıklı 1.1.maddesinde, “1 Nisan ve 30 Eylül arasındaki 6 aylık kira ödemesi 2014 Aralık’ta peşin 30.000 TL olarak ödenmiştir” ve 1.3 maddesinde, “Kiracı 1 Ekim tarihinden itibaren kira bedellerini, her ayın en geç 5. iş günü nakden ve peşin olarak ödeyecektir” hükümlerini içermektedir. Bahsolunan özel hükümler uyarınca takibe konu 2015 yılı Kasım ayı kirasının ödeneceği hususunda ihtilaf bulunmamaktadır. Bu durumda borca itiraz eden davalının 2015 yılı Kasım ayı kira bedelini ödendiğini veya sair bir sebeple istenemeyeceğini İİK"nin 269/c maddesindeki belgelerle ispat etmesi gerekir. Davalı borçlu İİK"nin 269/c maddesinde belirtilen makbuz ve belgelerden biri ile itiraz ettiği 2015 yılı Kasım ayı kira bedelini ödediğini kanıtlayamadığına göre, mahkemece 2015 yılı Kasım ayı kira alacağı yönünden davanın kabulü ile tahliyeye karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın tümden reddine karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ; Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte yazılı nedenle davacı vekilinin alacağa ve tahliyeye ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen Geçici 3. maddesi hükmü gözetilerek HUMK"un 428 ve İİK"nin 366. maddesi uyarınca karanın BOZULMASINA, taraflarca İİK"nin 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 11.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.