Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
... 27. Asliye Ceza Mahkemesince alınan 05.10.2012 tarihli beyanında katılma isteminde bulunmasına rağmen bu konuda herhangi bir karar verilmeyen, yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gören ve yasa yollarına başvurma hakkı bulunan şikayetçi ..."na, Dairemizin 09.03.2015 tarihli tevdi kararını müteakip yokluğunda verilen kararın tebliğ edildiği ve adı geçenin hükmü temyiz etmediği belirlenerek yapılan incelemede:
TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlenmiş olup, anılan hükmün uygulanması konusundaki takdirin mahkemeye ait olması karşısında, tebliğnamedeki, “Sanık ... hakkında atılı eylem nedeniyle düzenlenen iddianamede, TCK 53/6 maddenin de uygulanması istenilmiş olmasına karşın, atılı suçu tam kusurlu olarak işlediği kabul edilen sanık hakkında, TCK 53/6 maddesinin hataen uygulanmamış olduğu düşünüldüğünden, bu konuda zamanaşımı süresi içinde mahallinde karar verilmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni olarak belirtilmemiştir.” şeklindeki eleştiriye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna, ceza miktarına, takdiri indirim maddesinin uygulanmamasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında, uygulanan kanun ve maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi ve “adli para cezasının 2 yıl içerisinde birer aylık aralarla 20 eşit taksitte tahsiline,” şeklinde karar verilmek suretiyle hükmün karıştırılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususlarda aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1 numaralı paragrafındaki, “suç işleme sebep ve saikleri ile” ibarelerinin hükümden çıkarılması, hükmün 4 numaralı paragrafındaki, “adli para cezasının 2 yıl içerisinde birer aylık aralarla 20 eşit taksitte tahsiline,” ibarelerinin, “TCK"nın 52/4. maddesi gereğince sanığa hükmedilen adli para cezasının birer ay arayla 24 eşit taksitte ödenmesine,” şeklinde değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.