Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3, 50, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Meydana gelen trafik kazasında; hızını, kullandığı aracın yük ve teknik özelliğine, görüş, yol, hava ve trafik durumunun gerektirdiği şartlara uydurmamasından dolayı tali kusurlu bulunan ve kaza anından 1 saat 23 dakika sonra kolluk görevlilerince yapılan ölçüme göre 52 promil, kaza anından 2 saat 53 dakika sonra düzenlenen genel adli muayene raporuna göre de 23 promil alkollü olduğu tespit edilen sanığın, düşük miktarda almış olduğu alkolün etkisiyle güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine dair dosya kapsamında bir delil ve dışa yansıyan davranışları ile ilgili olumsuz bir tespit bulunmadığı, yerleşik Adli Tıp Kurumu uygulamalarına göre vücuttaki alkol oranının her saat ortalama 15 promil düştüğü dikkate alındığında dahi, sanığın olay anında 100 promilin altında alkollü olarak araç kullandığının kabulü gerektiği, bu kapsamda, yasal unsurları oluşmayan atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, dosya kapsamına uygun düşmeyen yetersiz gerekçelerle sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabul ve uygulamaya göre de:
Alkolün etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek halde olmasına rağmen araç kullandığı tespit edilen sanık hakkında temel ceza tayin edilirken, uygulanan kanun maddesinin, “TCK"nın 179/3. maddesi yollamasıyla aynı Kanun"un 179/2. maddesi” yerine, “TCK"nın 179/3 maddesi” şeklinde gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.