Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/10569 Esas 2016/5993 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/10569
Karar No: 2016/5993
Karar Tarihi: 14.04.2016

Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/10569 Esas 2016/5993 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin hırsızlık suçu işlediği gerekçesiyle mahkumiyet kararı vermiştir. Dosyanın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Ceza Dairesi tarafından yapılan incelemede, sanığın daha önce benzer suçlardan mahkumiyet kararı aldığı tespit edilerek, yeniden ceza verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak kararda, suçun niteliğinin yanlış belirlendiğine ve ilgili kanun maddesinin uygulanması gerektiğine dikkat çekilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi kararına atıfta bulunularak, ilgili kanun maddesinde yapılan değişikliklerin de göz önünde bulundurulması gerektiği vurgulanmıştır. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58, 141/1, 142/2-b, ve 53/1-(c) maddeleri belirtilmiştir.

22. Ceza Dairesi 2015/10569 E. , 2016/5993 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya kapsamına göre diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Suça konu eşyanın elden ya da üstten alınması halinde eylemin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-b maddesine uyabileceği, olayda ise; müşteki ve tanık ..."nin beyanlarından sanığın, kapısı açık olan aracın koltuğu üzerine bırakılmış çantanın içerisinden cüzdanı çalmış olduğunun anlaşılması karşısında; eylemin 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturup oluşturmadığı tartışılmadan, yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar; sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.