MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 21.10.2010 tarihinden, hükmün açıklanmasına sebep olan ikinci suçun işlendiği 21.05.2013 tarihine kadar zamanaşımı süresinin durduğu, bu nedenle temyiz inceleme tarihinde zamanaşımı süresinin dolmadığı kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçun, TCK"nin 86/2. maddesi uyarınca hükmolunan basit yaralama suçu olduğu; 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı kanunun 254. maddesi “uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir” şeklinde değiştirilmiş ise de 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesinde yazılı yaralama suçunun değişiklikten önce de uzlaşma kapsamında olduğu, 5271 sayılı CMK’nin 253/18. maddesi gereği “uzlaştırmanın sonuçsuz kalması halinde tekrar uzlaştırma yoluna gidilmez” hükmü karşısında yeniden uzlaşma yoluna gidilemeyeceğinden tebliğnamede bu yönde bozma isteyen (1) nolu görüşe iştirak edilmemiştir.
Adli emanette kayıtlı suça konu belgelerin akıbeti hakkında mahallinde bir karar verilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı nedenin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 16.01.2020 tarihinde hükmün açıklanma koşullarının oluştuğuna dair ön sorun yönünden üye ..."ın kaşı oyu ile oy çokluğuyla, diğer yönlerden oy birliği ile karar verildi..

Başkan V. Üye (K) Üye Üye Üye
... ... ... ... ...

KARŞI OY

Dairemizin 16/01/2020 tarih, 2019/585 Esas, 2020/272 Karar sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebeplerden katılmıyorum.
Sanığın, TCK’nin 204/1, 62, 53 maddesi gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanması suretiyle kurulan Erzurum 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 10/12/2014 tarih 2014/70 Esas, 2014/417 Karar sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 22.07.2010 tarih 2010/89 Es- 2010/712 Karar sayıyla verilen hükmün CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Horasan Sulh Ceza Mahkemesi’nin 06/12/2013 tarih 2013/73 Esas, 2013/150 Karar sayı ile TCK’nin 86/2, 3-e, 29, 62, 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan 1.860 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen hükümlerin olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının öncelikle hükmün açıklanma koşullarının bulunmadığı sebebi ile bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun (hükmün açıklanma koşullarının oluştuğu yönündeki) görüşüne katılmıyorum. 16.01.2020

... Muhalif Üye