MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesi
DAVALILAR :
DAVA TÜRÜ : İtirazın Kaldırılması
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 2. İcra Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda İstanbul 2. İcra Hukuk Mahkemesi hükmüne karşı, davacı vekili ile davalı Sarteks vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması sonunda İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesince davacının istinaf başvurusunun esastan reddine, davalılar ... ve ..."ın istinaf başvurusunun kabulüne karar verilmiş, bu kez davacı vekili ile davalılar vekilinin Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyizi üzerine Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı 01.01.2014 başlangıç tarihli yazılı kira akdine dayanarak 03.08.2015 tarihinde başlattığı icra takibi ile 2014 yılı bakiye kira alacağı 73.200,00 TL ile 2015 yılı kira döneminden bakiye 14.800,00 TL olmak üzere toplam 88.000,00 TL’nin tahsilini talep etmiş, ödeme emri davalı borçlulara tebliğ edilmiştir. Davalı borçlular vekili 11.08.2015 tarihli itiraz dilekçesinde, öncelikle müvekkilinin adresinin Zeytinburnu olup, yetkili icra müdürlüğünün Bakırköy İcra Müdürlüğü olduğunu, bu nedenle yetkiye itiraz ettiklerini, yine İstanbul İcra Müdürlüğünün 2015/19646 Esas sayılı dosyasında da tarafları aynı olan ve aynı borç iddiası ile takip başlatıldığını, taraflarınca da itiraz edildiğini, bu nedenle derdestlik itirazında bulunduklarını, müvekkillerinin takip alacaklısına herhangi bir borcu bulunmadığını bildirerek takibe, borcun tamamına, faize ve fer"ilerine itiraz etmiştir. Ödeme emrine davalı borçlular tarafından itiraz edilmesi üzerine, davacı alacaklı İcra Mahkemesine başvurarak itirazın kaldırılması isteminde bulunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince, takibe konu edilen taraflar arasındaki kira sözleşmesine ve sözleşme altındaki imzaya itirazın olmadığı, itirazın borca, yetkiye ve derdestlik itirazı şeklinde olduğu, aldırılan bilirkişi raporuna göre davalı kiracıların davacı alacaklıya 66.000,00 TL borçlarının bulunduğu, davalılarca takip hukuku bakımından geçerli bir ödeme belgesi sunulmadığı anlaşıldığından davanın kısmen kabulüne, takibin 66.000,00 TL üzerinden devamına, karar verilmiş, bu karara karşı davacı vekili ve davalılar vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince, kira sözleşmenin varlığını ispat külfeti kiraya verene, kira bedelinin ödendiğini, mecurun usulünce tahliye edildiğini ispat külfeti kiracıya ait olup, davalıların dava konusu kirayı tamamen ödediğini ispat edemedikleri, davalılar ... ve ..."ın kira sözleşmesinde kefil olarak imzalarının bulunduğu, sözleşme tarihi itibariyle kefaletin TBK"nin 583. maddesindeki şekil şartlarını taşımadığı anlaşılmakla davalılar ... ve ..."ın kira sözleşmesinde kefil olarak imzalarının bulunduğu, sözleşme tarihi itibariyle kefaletin TBK"nin 583. maddesindeki şekil şartlarını taşımadığından, bu davalılar bakımından davanın kabulüne karar verilemeyeceği, davanın bu davalılar bakımından reddi gerektiği halde yazılı olduğu şekilde davanın kabulüne yönelik mahkeme kararının yerinde olmadığı, istinaf sebebi yerinde olduğundan HMK"nin 353/1-b/2 maddesi gereğince davalı tarafın istinaf başvurusunun kabulüne karar verilmiş, karar davalı şirket vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kira alacağının tahsili için başlatılan takibe itirazın kaldırılması istemine ilişkindir.
1. Dosya kapsamına, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçelere göre temyiz eden davalı tarafın temyiz itirazları ile davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Davacı vekilinin alacağa yönelik temyiz itirazlarına gelince;
İİK"nin 269/2 maddesinde, "ödeme emrinin tebliği üzerine borçlu yedi gün içinde itiraz sebeplerini 62.madde hükümleri dâhilinde icra dairesine bildirmeye mecburdur. Borçlu itirazında kira akdini ve varsa buna ait mukavelenamedeki imzasını açık ve kesin olarak red etmez ise akdi kabul etmiş sayılır" hükmüne yer verilmiştir. Olayımızda; borçlu kiracı 11.08.2015 tarihli itiraz dilekçesinde davacı alacaklı ile aralarındaki kira ilişkisine ve aylık kira miktarına itiraz etmediği gibi dayanak kira sözleşmesindeki imzasını da açıkça inkar etmemiştir. Davalı borçlu takibe itirazında açıkça ve ayrıca sözleşmeye ve kira miktarına karşı çıkmadığına göre İİK’nin 269/2 maddesi gereğince kira ilişkisi ile kira miktarı kesinleşmiştir. Bu durumda borca itiraz eden davalının kira bedelinin ödendiğini veya sair bir sebeple istenemeyeceğini İİK"nin 269/c maddesindeki belgelerle ispat etmesi gerekir. Davalı her ne kadar ödemeye dair 06.04.2014 ve 06.06.2014 tarihli çek suretlerine dayanmış ise de, bu ödemeler davacı tarafça kabul edilmediği gibi, bu ödemelerin kira bedeline ilişkin olduğu da ispat edilememiştir. Davalı borçlu İİK"nin 269/c maddesinde belirtilen makbuz ve belgelerden biri ile itiraz ettiği takibe konu edilen 2014 ve 2015 yılları bakiye kira bedeli 88.000,00 TL’yi ödediğini kanıtlayamadığına göre, mahkemece kira alacağı yönünden davanın tümden kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK"nin 364/2. maddesinin göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK"nin 373/2. maddesi uyarınca, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesi kararının BOZULMASINA, davalı şirket vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının yukarıda (1). bentte yazılı nedenlerle reddine, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz edenlere ayrı ayrı iadesine, 11.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.