Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2009/16450 Esas 2010/1013 Karar Sayılı İlamı

......
Dava, davacının davalı işyerinde, 20.7.2001-01.7.2004 tarihleri arasında sürekli çalıştığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Kanunun geçici 7/1. maddesi uyarınca, anılan Kanunun yürürlük tarihine kadar 506, 1479, 2925, 2926, 5434 sayılı kanunlar ile, 506 sayılı Kanunun geçici 20. maddesine göre oluşturulan sandıklara tâbi sigortalılık başlangıçları ile, hizmet sürelerinin tabi oldukları Kanun hükümlerine göre değerlendirileceği ve genel olarak Kanunların geriye yürümemesi kuralı karşısında; davanın yasal dayanağının, 506 sayılı Kanunun 79. maddesi olduğu kabul edilmelidir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle, 506 sayılı Kanununun 2. maddesinde yer alan, "bir hizmet akdine dayanarak bir veya birkaç işveren tarafından çalıştırılanlar bu kanuna göre sigortalı sayılırlar." hükmü karşısında, davacının 10.5.2002 tarihinden itibaren dava dışı başka bir işveren yanında 3 gün çalışmış olmasının, davalı işveren yanında tespite konu dönemde sürekli çalıştığının kabulüne engel teşkil etmeyeceğinin anlaşılmış bulunmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle, usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalılardan ........... alınmasına, 28.01.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.

.........