Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17790 Esas 2020/3463 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17790
Karar No: 2020/3463
Karar Tarihi: 20.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17790 Esas 2020/3463 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten yaralama suçundan mahkum olduğunu ve verilen cezanın hukuka uygun olduğunu belirtmiştir. Ancak, sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyetlerinde uzlaştırma işlemi yapılmış mı, hükümlü lehine yapılan değişiklikler göz önüne alınmış mı gibi konuların araştırılması gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinde bazı ibareleri iptal etmesi nedeniyle, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle karar kısmen bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 87/1-c, 165/1, 191/1 ve 53. maddeleri
- 7188 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 191. maddesinin 5. fıkrası
- 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesinin 2. fıkrası.

3. Ceza Dairesi 2019/17790 E. , 2020/3463 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluş, iddia, dosya kapsamı ve kabule göre sanığın, müştekiye yumruk atarak gerçekleştirdiği ve müştekinin “basit tıbbi müdahale ile giderilemez.” ve “yüzde sabit iz” meydana gelecek şekilde yaralanmasına neden olduğu eylemde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 87/1-c maddelerine göre belirlenen “2 yıl 12 ay” hapis cezasının, aynı Kanun’un 87/1-son maddesinde yer alan “Ancak, verilecek ceza, birinci fıkraya giren hâllerde üç yıldan, üçüncü fıkraya giren hâllerde beş yıldan az olamaz.” hükmü karşısında “3 yıl” hapis cezasına çıkartılmasında bir isabetsizlik bulunmadığından, tebliğname görüşüne iştirak olunmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1)Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesine ait 2014/151 Esas ve 2014/434 Karar sayılı ilama konu suçun 5237 sayılı TCK"nin 165/1. maddesinde yer alan “Suç Eşyasının Satın Alınması veya Kabul Edilmesi” suçuna ilişkin olduğu ve mezkur suçun, 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı; sanığın, tekerrüre esas alınabilecek bir diğer mahkumiyetinin ise Alaşehir Sulh Ceza Mahkemesine ait, 22/04/2014 tarihli, 2014/83 Esas ve 2014/479 Karar sayılı ilamına konu suçun, TCK’nin 191/1. maddesinde yer alan “Kullanmak için Uyuşturucu veya Uyarıcı Madde Satın Almak, Kabul Etmek veya Bulundurmak ya da Uyuşturucu veya Uyarıcı Madde Kullanmak” suçuna ilişkin olmakla 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen TCK"nin 191. maddesinin 5. fıkrası ve 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası hükümlü lehine değişiklikler içermekte olup, öncelikle hükümlü lehine uyarlama yapılması gerektiğinden, anılan hükme ilişkin uyarlama yapılıp yapılmadığı araştırılarak, sonucuna göre, sanık hakkında TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca kısmen istem gibi BOZULMASINA, 20.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.