Mala zarar verme - tehdit - hakaret - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/15717 Esas 2016/7148 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, tehdit, hakaret
HÜKÜM : 1-TCK"nın 106/1-1, 43/1, 62/1, 58/6. maddeleri uyarınca 6 ay 7 gün hapis cezası
2-TCK"nın 125/1-2, 43/1, 62/1, 58/6. maddeleri uyarınca 3 ay 3 gün hapis cezası
3-TCK"nın 151/1, 62/1, 58/6. maddeleri uyarınca 3 ay 10 gün hapis cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, kayınvalidesi olan şikayetçinin kullandığı cep telefonuna birden fazla hakaret ve tehdit içeren mesajlar göndermek suretiyle hakaret ve tehdit suçlarını ve şikayetçiye ait kapıya zarar vermek suretiyle de mala zarar verme suçunu işlediğinin iddia olunduğu olayda;
A-Hakaret ve tehdit suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın, şikayetçinin kullandığı cep telefonuna birden fazla hakaret ve tehdit içeren mesajlar göndermek şeklindeki eylemlerinin hakaret ve tehdit suçlarını oluşturduğuna yönelik kabulde isabetsizlik görülmemiştir.
TCK"nın 53/1. maddesi ile düzenlenen hak yoksunluğunun hürriyeti bağlayıcı cezanın kanuni sonucu olarak her zaman uygulanması mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
B-Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın, kapısına zarar verdiği evin kayınvalidesine ait olduğunun sabit olması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 167/1-b maddesinde şahsi cezasızlık sebebi olarak öngörülen “üstsoy veya altsoyunun veya bu derecede kayın hısımlarından birinin zararına olarak işlenmesi hâlinde, ilgili akraba hakkında cezaya hükmolunmaz” hükmü gereği sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nın 223/4-b maddesi gereği ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.06.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.