İşyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/9488 Esas 2016/10103 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9488
Karar No: 2016/10103
Karar Tarihi: 21.09.2016

İşyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/9488 Esas 2016/10103 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanıkların işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan mahkumiyetlerine karar verildi ve bu karar temyiz edildi. Ancak Yargıtay 17. Ceza Dairesi tarafından yapılan inceleme sonucunda karar bozuldu. Gerekçe olarak, sanıkların girdiği yerin depo olarak belirtilmesi ve hırsızlık yapılan yerin bir konutun eklentisi niteliğinde olmadığının anlaşılması gösterildi. Ayrıca, sanıklar hakkındaki hak yoksunluğu sürelerinin koşullu salıverme ve infaz tarihlerine göre belirlenmemesi ve TCK'nın 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarına ilişkin Anayasa Mahkemesi tarafından verilen iptal kararının dikkate alınmaması da kararın bozulmasına sebep oldu. Kanun maddeleri olarak ise, sanıkların hak yoksunluklarına ilişkin olarak 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesinin (c) fıkrası ve diğer haklar ile a,b,d ve e bentleri kullanıldı. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da değerlendirmeye alındı.

17. Ceza Dairesi 2016/9488 E. , 2016/10103 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İşyeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Olay yeri inceme raporunda ve yakınanın anlatımında sanıkların girdiği yerden depo olarak bahsedildiğinin anlaşılması, sanık ...’nun savunmasında hırsızlık yapılan yerin üst katında kendisinin kiracı olarak oturduğunu beyan etmiş olması karşısında hırsızlık yapılan yerin bir konutun eklentisi niteliğinde olmadığı anlaşılmakla yasal unsurları itibariyle oluşmayan birden fazla kişi ile birlikte konut dokunulmazlığını ihlal suçundan beraatleri yerine yazılı olduğu şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine, aynı maddenin diğer haklar ile a,b,d ve e bentlerindeki hak yoksunluğun ise infaz tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması, ayrıca T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ..."nun temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"nun 325. maddesi gereğince bozma nedenlerinin hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen sanık ..."ya teşmiline, 21.09.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.