Esas No: 2017/11788
Karar No: 2022/4935
Karar Tarihi: 23.03.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/11788 Esas 2022/4935 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, sahte fatura düzenlemek suçundan hüküm giymiştir. Mahkeme, sanığın savunmasını geçersiz saymış, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun sahte fatura düzenleme suçunda faturaların sadece unsurlarının incelenmesi gerektiği yönündeki kararını benimsemiştir. Ancak, sanık ile katılan vekilinin temyiz nedenleri üzerine yapılan değerlendirmede, sanık hakkında Vergi Usul Kanunu'nun aynı maddesi gereğince iki kez ceza verilmesi ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanması konusunda eksiklik olduğu tespit edilmiştir. Aynı zamanda, TCK'nin 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle hüküm bozulmuştur.
Kanun maddeleri: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi, TCK'nin 43. ve 53. maddeleri, CMK'nin 226. ve 321. maddeleri.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
..... Demir Çelik Hırd.San Tic.Ltd. Şti. yetkilisi.......’ın vergi müfettişine verdiği ifadesinde sanıkla muhatap olduklarını ve suça konu faturaları sanıktan aldıklarını beyan etmesi, işe başlama yoklama fişinde sanığın imzasının bulunması karşısında, sanığın adına şirket kurulduğundan haberdar olmadığına dair savunmasına itibar etmenin mümkün olmadığı, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki bu hususlarda bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ile katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1)İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başssavcılığının 04.02.2014 tarihli, 2014/7911 Esas sayılı iddianamesi ile sanığın 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği iddia olunduğu halde Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesinin 1 kez uygulanması istenerek kamu davası açıldığı, sanık hakkında 213 sayılı VUK’nin 359/b maddesinin 2.kez uygulanma ihtimaline binaen CMK'nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden VUK'nin 359/b maddesi gereğince 2 kez cezalandırılmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2)Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eyleminin zincirleme suç oluşturduğu, TCK'nin 43. maddesinin iddianamede sevk maddesi olarak yer almadığı anlaşıldığından sanığa hakkında TCK'nin 43. maddesi hükümlerinin 2 kez uygulanması ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanınarak zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi yasaya aykırı,
3)Kabule göre de; TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ile katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 23.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
