MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada .. 4. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16.01.2013 tarih ve 20127301-2013/15 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalıya sigorta ettirdiği taşınmaz üzerinde bulunan kaysı ağaçlarının don olayından dolayı büyük zarara uğradığını, bu hususta tespit yaptırdıklarını ve ağaçlarda yüksek oranda hasar tespit edildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin haklarının saklı kalmak kaydıyla don nedeni ile ürün kaybı hasarı bedeli 32.550 TL"nin poliçede belirtilen ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; yapılan tespit sonucu aldırılan bilirkişi raporunun gerçeği yansıtmadığını, hesaplamaların hatalı olduğunu, dava konusu edilen don olayının ürünün çiçeklenme döneminde meydana geldiğini bu durumunda teminat kapsamı dışında kaldığını ayrıca davacının 5363 SY kapsamında meydana gelen don olayı nedeni ile dekar başına 150 TL olmak üzere telafi amaçlı destek ödemesi aldığını sigortadan da bu yönde tahsilat yapması durumunda sebepsiz zenginleşeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; olay tarihinde don olayı nedeni ile  davaya konu edilen taşınmazlar üzerinde bulunan kayısı meyvesinin zarar gördüğü, zararın ağaçların çiçeklenme dönemini bitirip meyveye döndüğü dönemde meydana geldiği ,her ne kadar davalı, meydana gelen don olayı nedeni ile davacıya devlet tarafından destekleme ödemesi yapıldığını, bu miktarın mahsup edilmesi gerektiğini ileri sürmüş ise de 2010 yılında meydana gelen 5363 sayılı Tarım Sigortaları Kanun Kapsamı dışında kalan don afeti nedeni ile zarar gören çiftçilere telafi edici destek ödemesi yapılmasına ilişkin Bakanlar Kurulu Kararı"nda haksız yere bu destekten faydalanan çiftçilerden yapılan ödemelerin 6183 sayılı yasa uyarınca tahsil edileceğinin düzenlendiği, buna göre söz konusu ödemenin yersiz olduğunun anlaşılması durumunda devlet tarafından tahsil edilmesinin imkanı bulunduğu bu nedenle hükmedilen miktardan davacının yaptığı tahsilatın mahsup edilmediği ,yine dava dilekçesinde 859119 nolu poliçenin dava edilmediğinden bu yöndeki istemin reddi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 20.246,58 TL"nin temerrüt tarihi olan 18/05/2010 tarihinden itibaren işleyecek temerrüt faizi ile beraber davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Mahkemece verilen karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, temyiz dilekçesi, temyiz defterine kaydettirilmediği gibi, temyiz harcının yatırıldığına dair makbuza da dosya içinde rastlanmamıştır.
Temyiz dilekçesinin verilme usulü HUMK"nın 434. maddesinde açıklanmış olup, buna göre harca tabi ise temyiz dilekçesinin temyiz defterine kayıt ettirilip, temyiz harcının yatırılmış olması gerekmektedir. Davacı vekili tarafından bu işlemler yapılmamış, sadece temyiz dilekçesinin hakime havale ettirilmesi ile yetinilmiştir. Temyiz defterine kayıt ettirilip, harcı alınmayan temyiz dilekçeleri bakımından çözüm getiren 21.05.1985 gün ve 1984/5 esas,1985/1sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında, harca tabi olmasına rağmen hesap edilip ilgilisinden alınmadan temyiz defterine kaydedilen temyiz dilekçeleri hakkında da HUMK`nın 434/3. maddesinde öngörülen eksik harç ödenmesi ile ilgili işlemin kıyasen uygulanması ve bu durumda temyiz isteminin, temyiz defterine kaydedildiği tarihte yapılmış sayılması gerektiği açıklanmıştır. Buna göre, somut olayda, temyiz defterine kayıt bulunmadığından, bu İBK"nın uygulanması gerekmemektedir.
Davacı vekili tarafından bu işlemler yapılmaksızın verilmiş temyiz dilekçesine konu temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
3- Dava, Devlet Destekli Bitkisel Ürün Sigorta Sözleşmesi’ne dayalı tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece alacağa 18.05.2010 tarihinden itibaren temerrüt faizine hükmedilmiştir. Oysa, Devlet Destekli Bitkisel Ürün Sigortası Genel Şartları’nda “hasar dosyası tekemmül ettirilerek kesinleşmiş olan tazminat miktarının en geç 30 gün içerisinde sigortalıya ödeneceği ve tazminatın her halükarda hasat tarihinden önce ödenmeyeceği” belirtilmiş olup, mahkemece, faiz başlangıcının buna göre belirlenmesi gerekir iken hasat tarihi göz önüne alınmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin (3) numaralı bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine, (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile yerel mahkemenin kararının BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.