Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/91 Esas 2020/3450 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/91
Karar No: 2020/3450
Karar Tarihi: 20.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/91 Esas 2020/3450 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten yaralama suçundan Reşit olan sanığı hükmün açıklanması suretiyle mahkum etti. Ancak hükümde, TCK'nin 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği ve bu durumun infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği gözetilmedi. Ayrıca takdiri indirim sebebi uygulanırken CMK'nin 232/6. maddesine aykırı davranıldığı vurgulandı. Yargılamada toplanan delillere göre, sanığın temyiz sebepleri reddedilerek hüküm istem gibi onandı. Kanun maddeleri ise şu şekilde detaylandırılabilir:
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: hak yoksunluklarını öngörür
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı: TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesini öngörür
- TCK'nin 86/1, 86/3-e ve 87/3. maddeleri: ceza miktarını belirler
- TCK'nin 62. maddesi: takdiri indirimi öngörür
- CMK'nin 232/6. maddesi: eksikliklerin telafisi için düzenleme öngörür.

3. Ceza Dairesi 2020/91 E. , 2020/3450 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Reşit olan sanık hakkında, kasıtlı bir suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni neticesi olarak 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edildiği de nazara alınarak uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden;
Sanık hakkında hüküm kurulurken, TCK’nin 86/1, 86/3-e ve 87/3. maddelerine göre belirlenen ceza miktarı üzerinden, aynı Kanun’un 62. maddesi gereği (1/6) oranında takdiri indirim sebebi uygulanırken, uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılması, mahallinde telafisi mümkün eksiklik olarak kabul edildiğinden, bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.