Esas No: 2019/8306
Karar No: 2022/4075
Karar Tarihi: 30.03.2022
Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/8306 Esas 2022/4075 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurması suçundan aldığı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet hükmünün usulsüzlüğe dayandığı sonucuna varmıştır. Kıta komutanı ve kurum amiri gibi en yakın üst düzeydeki yetkililere usulüne uygun olarak tebliğ edilmemesi nedeniyle verilen kararın hukuki değerden yoksun olduğu ve dolayısıyla kesinleşmediği belirtilmiştir. Bu nedenle, verilen karara yapılan itirazın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 14. maddesinin 1. fıkrası
- Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası
- 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına dair Kemer Sulh Ceza Mahkemesinin 19/02/2014 tarih, 2013/416 esas ve 2014/142 sayılı kararın sanığın MERNİS adresine tebliğe çıkarıldığı, çıkarılan tebligatın, ‘aynı konutta ikamet eden annesinin oğlunun askere gittiğini sözlü olarak beyan ederek imzadan imtina etmesi üzerine Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebliğ edildiği’ anlaşıldığından, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 14. maddesinin 1. fıkrası ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesi hükümleri uyarınca kıta komutanı ve kurum amiri gibi en yakın üste, usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi gerekirken Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre yapılan tebliğin usulsüz olduğu ve bu nedenle kararın da usulsüz olarak kesinleştirildiği dolayısıyla bu kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak da sanığa verilen 11/11/2015 tarihli mahkûmiyet kararının hukuki değerden yoksun olduğu anlaşılmakla, sanığın yaptığı itirazın, 19/02/2014 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar sözü edilen fıkraya 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraza tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 30/03/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
