... vekili avukat ...ile ... vekili avukat ...aralarındaki alacak davası hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 2.5.2013 gün ve 153-229 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı ..., davalı şirket ile aralarında temizlik işlerine ilişkin sözleşme imzalandığını, davalı şirketin işçisi tarafından İş Mahkemesine açılan dava sonucunda yapılan icra takibi nedeniyle dava dışı işçiye asıl işveren sıfatı ile ödeme yapmak zorunda kaldığını, alt işveren olan davalı şirkete rücu hakkının bulunduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 3.309,22-TL’nin faizi ile davalıdan tahsilini istemiş; mahkemece, 02.05.2013 tarihinde davanın kısmen kabulü ile 2.223,70-TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı, fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 3.309,22-TL’nin rücuen tahsilini istemiştir. Davacı tarafından icra dosyasına yapılan toplam ödeme miktarı da 4.018,60-TL’dir. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 2.223,70-TL’nin tahsiline karar verilmiştir. Davacı tarafından kararın reddedilen bölümü
2013/30910-2014/17804
temyiz edilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm, gerek talep miktarı gerekse icra dosyasına yapılan toplam ödeme miktarı dikkate alındığında karar tarihi itibariyle 1.820,00-TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 24,30 TL harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 5.6.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.