MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05.03.2013 tarih ve 2012/75-2013/34 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı TPE vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketçe 25. sınıfta ve 2010/19389 sayısı ile “... ...S+şekil” ibareli markanın tesciline ilişkin yapılan başvuruya müvekkilince “ ...” ibareli markaları dayanak gösterilerek yapılan itirazın hukuka aykırı olarak davalı TPE Başkanlığı"nca reddedildiğini ileri sürerek, YİDK’nın 06.03.2012 tarih ve 2011-M-5204 sayılı kararının iptalini, tescili halinde markanın hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE Başkanlığı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Davalı ... vekili, müvekkiline ait dava konusu ibarenin, davacı tarafa ait " ..." ibareli markalardan farklı olup karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, taraf markalarında kullanılan görsellerin aynı veya ayırt edilemeyecek düzeyde benzer olmadığı, ancak davacı markalarının ortak esaslı unsuru olan " ..." kelimesini oluşturan harflerin aynı dizilişle davalı başvurusunda da esaslı unsurun bir parçası olarak yer aldığından aralarında yazınsal okunuş ve görsel benzerliğin bulunduğu ayrıca başvurunun kavramsal yönden davacı markalarından ayırt edilmesini sağlayabilecek farklı bir algı ve çağrışım yaratmadığından başvuruda asıl unsur olarak öne çıkan " ...S" ibaresi ile, davacının tanınmış " ..." ibareli markalarının okunuş, görünüm ve genel izlenim olarak benzer bulunduğu, işletme veya tasarım sahibine işaret eden "..." ibaresinin başvuruyu davacı markalarından farklılaştırmaya yeterli olmadığı, bu nedenle KHK"nın 8/1-b madde hükmü uyarınca işaretlerin benzer olduğu; davacının " ..." ibareli markasının dava konusu marka başvurusu tarihinde tanınmış marka olduğu, başvurunun tescili halinde KHK"nın 8/4 hükmü uyarınca, davalının davacı markasının tanınmışlığından haksız yarar sağlayacağı, markanın ayırt edici karakterinin ve itibarının zarar görebileceği gerekçesiyle, davanın kabulü ile TPE YİDK’nın 2011-M-5204 sayılı kararının iptaline, 2010/19389 sayılı markanın hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPE vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı TPE vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı TPE vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.