Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1438 Esas 2020/249 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1438
Karar No: 2020/249
Karar Tarihi: 15.01.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1438 Esas 2020/249 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında yargılanan resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet kararı verdi. Ancak, sanık hakkında iki ayrı resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması yasaya aykırıdır. Ayrıca, yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın hazine yerine sanığa yükletilmesi de yasaya aykırıdır. Kanun maddeleri olarak TCK'nin 61. maddesi, CMK'nin 324/4. maddesi, 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi menc edilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte uygulamanın yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek karar bozuldu.

11. Ceza Dairesi 2019/1438 E. , 2020/249 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) Somut olayda suça konu sahte nüfus cüzdanı ve sürücü belgesinin sanıktan aynı anda ele geçirildiği, belgelerin farklı tarihlerde düzenlendiğine dair kesin delil elde edilemediği anlaşıldığından, eylemin tek bir resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturacağı, sahte belge çeşitliliğinin TCK"nin 61. maddesi uyarınca temel cezanın belirlenmesinde dikkate alınabileceği ve aslı dosya içerisinde bulunan belgelerin heyetçe gözleminde nüfus cüzdanında mühür izinin bulunmadığı bu hali ile belgenin aldatma kabiliyeti olmadığı da gözetilmeden, sanık hakkında iki ayrı resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması,
2) Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktarın altında kalması nedeniyle hazine yerine sanığa yükletilmesi, yasaya aykırı,
3)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 15.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.