MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada .... 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 05.04.2013 tarih ve 2012/158-2013/245 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin, 26.06.2012 tarihli 2011 yılına ait olağan genel kurul toplantısında şirketin sahibi bulunduğu bina ve bu binanın üzerine kurulu olduğu şirkete ait olmayan arsaya ilişkin olarak; binanın 3. kişilere ve yönetim kurulu üyelerine satışı ya da arsanın alımı konusunda yönetim kuruluna yetki verilmesi hususundaki kararın Yasa"ya ve dürüstlük kurallarına aykırı olduğunu, zira satışına karar verilen binanın şirkete ait tek taşınmaz olup söz konusu binanın satışının şirketin tasfiyesi anlamına geleceğini, bu sebeple genel kurulda bu konuda alınacak kararın TTK"nın 421/1. maddesi gereğince tüm ortakların oybirliği ile alınabileceğini, yönetim kurulu başkanı olan arsa sahibi .. ."nın kendisi ile doğrudan ilgili bir konuda oy kullanmasının dürüstlük kuralına aykırı olduğunu, dava konusu genel kurul kararının, TTK"nın 446 vd. maddeleri uyarınca şirketin temel yapısını bozucu ve sermayesini azaltıcı nitelikte olduğunu, davalı şirketin hakim ortaklar tarafından, azınlık konumundaki davacı müvekkilleri ile şirketin menfaatleri tamamen gözardı edilerek, dürüstlük kuralına aykırı bir şekilde yönetildiğini ileri sürerek davalı şirkete ait binanın 3. kişilere ve yönetim kurulu üyelerine satışı ya da arsanın alımı konusunda yönetim kuruluna yetki verilmesine ilişkin genel kurul kararının iptaline ve binanın satılmaması konusunda ihtiyati tedbir kararı verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalı şirkete ait binanın bulunduğu arsanın... adına tescilli olduğunu,...."ya arsa kirası ödendiğini, 26/06/2012 tarihli şirket genel kurulunda alınan kararın tasfiye anlamını taşımadığını, şirkete ait taşınırlar ve makinaların bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalı şirkete ait binanın bulunduğu taşınmazın ortak ve yönetim kurulu üyesi olan..."ya ait olduğunu ve tapuda davalıya ait binanın gösterilmediğini, 4721 sayılı Medeni Kanun"un 684.
maddesi uyarınca binanın, arsadan ayrı olarak devredilemeyeceği buna rağmen bina ile ilgili satış kararı alan davalı şirketin, harici satış ile ilgili, sebepsiz zenginleşme hükümleri gereğince, ileride şahsi hak talebi gibi hukuki ihtilaflarla karşılaşabileceği, bunların önüne geçilmesi için davalı şirkete ait binanın 3. kişilere veya yönetim kurulu üyelerine satışı konusundaki genel kurul kararının iptal edilmesinin gerektiği, anılan kararın Yasa ve iyiniyet kurallarına uygun olmadığı gerekçesiyle, davalı şirketin 26/06/2012 tarihli genel kurul toplantısında gündemin 9. maddesi ile ele alınan "şirketin sahip olduğu binanın şirket yönetim kuruluna, tüm 3. kişilere ve bu arada tüm yönetim kurulu üyelerine satışı" yönündeki genel kurul kararının iptaline, TTK"nın 374. maddesinde düzenlenen oy yasağına rağmen, davalı şirkete ait binanın yer aldığı arsanın, davalı şirkete kazandırılması amacına yönelik genel kurulda arsanın alımı konusunda yönetim kuruluna yetki verilmesi yönündeki alınan kararın, davalı şirketin menfaatine olduğu, aile şirketi niteliğindeki davalı şirketteki pay ve paydaş oranı gözetildiğinde, bu yöndeki kararın şahsi bir iş olarak değerlendirilmesinin, şirket menfaati ve iyi niyet kuralları ile bağdaşmadığı gerekçesiyle, bu yöndeki ve fazla istemlerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve esasen şirkete ait binanın, yönetim kurulu üyelerine satışı hususunda, yönetim kurulu üyelerinin ve bunların usul ve fürunun oy kullanmasının mümkün bulunmamasına ve bu hususta alınan kararın yok hükmünde olmasına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.