Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2019/826 Esas 2020/151 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2019/826
Karar No: 2020/151
Karar Tarihi: 18.02.2020

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2019/826 Esas 2020/151 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Samsun 1. Asliye Hukuk Mahkemesi, bir alacak davasında karar vermiş, ancak karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay 13. Hukuk Dairesi, mahkemenin kararını bozmuş ve yeniden yapılan yargılama sonucunda mahkeme önceki kararda direnmiştir. Temyiz istemini inceleyen mahkeme, nispi harca tabi davanın kabulüne ilişkin kararın davalı tarafından temyiz edilmesi halinde, hüküm altına alınan miktar üzerinden hesaplanacak nispi karar harcının dörtte biri oranındaki temyiz ilam harcı ve temyiz başvuru harcı alınması gerektiğini belirtmiştir. Ancak, temyiz edenin harçtan istisna ve muafiyetinin olmadığı belirgin olduğu için nispi temyiz ilam harcının tahsili gerektiği ifade edilmiştir. Kararda ayrıca, temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp istenmesine rağmen süresinde ödenmediği belgelendirilmemiş olduğundan, eksik harç alınarak temyiz dilekçesi kayıt altına alınmıştır. Bu nedenle, dosya mahkemesine geri çevrilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise, 6217 sayılı Kanun’un 30. maddesi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kan

Hukuk Genel Kurulu 2019/826 E. , 2020/151 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki “alacak” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, Samsun 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen davanın kabulüne ilişkin 09.02.2017 tarihli ve 2016/59 E., 2017/128 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 24.01.2019 tarihli ve 2018/4827 E., 2019/591 K. sayılı ilamıyla bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü.
Mahkemece verilen davanın kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine yukarıda esas ve karar numarası belirtilen karar ile bozulmuştur. Bozma üzerine mahkemece ilk kararda direnilmiş, direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Nispi harca tabi davanın kabulüne/kısmen kabulüne ilişkin kararın davalı tarafından temyizi halinde, mahkemece hüküm altına alınan miktar üzerinden hesaplanacak nispi karar harcının dörtte biri oranındaki temyiz ilam harcı ve temyiz başvuru harcı alınmalıdır.
Somut olaya gelince; mahkemece davanın kabulüne dair kararı temyiz eden davalı vekilinin süresi içerisinde temyiz dilekçesini ibraz ettiği ve aynı tarih içerisinde hakim tarafından havalesi yapılarak temyiz defterine kayıt edildiği ve 25.360,00TL nispi harç ile 218,50TL temyiz başvuru harcı yatırıldığı anlaşılmaktadır.
Temyiz isteyen davalının kendisinin ya da işlemlerinin harçtan istisna ve muafiyetinin bulunmadığı belirgin olduğuna göre; temyiz isteminin incelenmesi için davada hüküm altına alınan miktarlar dikkate alınarak hesaplanacak nispi karar harcının ¼ oranında nispi temyiz ilam harcının tahsili gerekir.
25.01.1985 tarihli ve 1984/5 E., 1985/1 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz harcının mahkeme kalemince hesaplanıp temyiz edenden istendiği halde süresinde ödenmediği belgelendirilmemiş olduğundan nispi harca tabi olmasına rağmen eksik harç alınarak temyiz defterine kayıt edilen temyiz dilekçesi hakkında 6217 sayılı Kanun’un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’nın 434. maddesi uyarınca işlem yapılmak ve hüküm altına alınan miktarlar dikkate alınarak hesaplanacak nispi karar harcının ¼ oranında nispi temyiz ilam harcının tamamlanmak üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
Açıklanan nedenlerle eksiklikler giderildikten sonra Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmek üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
S0NUÇ
Yukarıda açıklanan nedenlerle dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 18.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.