MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Mal Rejiminin Tasfiyesinden Kaynaklanan Alacak


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı ... vekili 10.05.2010 tarihli dava dilekçesinde,evlilik birliği içinde ev hanımlığı görevini, davalının ise evin maddi sorumluluğunu üstlendiğini ileri sürerek evlilik birliği içinde davalı adına edinilen taşınmaz, araç ve menkul kıymetler nedeniyle davacının hak ettiği alacağın davalıdan tahsilini talep etmiş, 06.06.2011 tarihli dilekçe ile şimdilik 3.000,00 TL alacağın davalıdan tahsilini istediklerini bildirerek harç yatırmış, 12.11.2014 tarihinde 15.000,00 TL üzerinden harç yatırarak bilirkişiler tarafından tespit edilen değerler üzerinden davanın kabulünü talep ettiklerini bildirmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne, 282 ada 3 parselde kayıtlı taşınmazın boşanma dava tarihi değeri olan 95.793,99 TL"nin yarısının, davalı boşanma dava tarihinde 17.886,30 TL tutarında nakit/menkul kıymete sahip olduğundan bu değerin yarısının, 27 RV 340 plakalı aracın bilirkişice hesaplanan değeri 5.500 TL"nin yarısı olan 2.750 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Davalı vekilinin 282 ada 3 parselde bulunan 5 numaralı bağımsız bölüme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Maddi olayları ileri sürmek taraflara, hukuki nitelendirme yapmak ve uygulanacak kanun maddelerini belirlemek hakime aittir (6100 Sayılı HMK mad.33). İddianın ileri sürülüş şekline göre 282 ada 3 parselde bulunan 5 numaralı bağımsız bölüme yönelik dava, katkı payı alacağı isteğine ilişkindir.

01.01.2002 tarihinden önce 743 Sayılı Türk Kanunu Medenisi"nin (TKM) yürürlükte olduğu dönemde, eşler arasında yasal mal ayrılığı rejimi geçerliydi (TKM mad.170). TKM"de, mal rejiminin tasfiyesine ilişkin düzenleme mevcut olmadığından, eşlerin bu dönemde edindikleri mal varlığının tasfiyesine ilişkin uyuşmazlık, aynı kanunun 5.maddesi yollamasıyla Borçlar Kanunu"nun genel hükümleri göz önünde bulundurularak "katkı payı alacağı" hesaplama yöntemi kurallarına göre çözüme kavuşturulacaktır. Zira Borçlar Kanunu, Medeni Kanunun tamamlayıcısı olarak kabul edilmiştir (eBK mad.544, TBK mad.646).
Mal ayrılığı rejiminde; eşler kendi malları üzerinde tasarruf yetkisine ve intifa hakkına sahiptir ve mallarının idaresi kendisine aittir (TKM mad.186/1). Her birinin malları, geliri ve kendi kazançları yine kendilerine ait kişisel mallarıdır (TKM mad.189). Kadın veya kocanın, diğerinin mal rejiminin devamı sırasında edindiği mal varlığına katkısı nedeniyle katkı payı alacağı isteyebilmesi için, mutlaka para ya da para ile ölçülebilen maddi veya hizmet değeriyle katkıda bulunması gerekir.
Somut olaya gelince; eşler, 22.09.1989 tarihinde evlenmiş, 30.05.2007 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 14.10.2009 kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Mal rejimi boşanma davasının açıldığı tarih itibarıyla sona ermiştir (TMK mad.225/son). Sözleşmeyle başka mal rejiminin seçildiği ileri sürülmediğinden evlilik tarihinden 4721 Sayılı TMK"nin yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (TKM mad.170), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği tarihe kadar ise, edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (4722 Sayılı Yasa mad.10, TMK mad.202/1). Tasfiyeye konu 282 ada 3 parselde bulunan 5 numaralı bağımsız bölüm, eşler arasında mal ayrılığının rejiminin geçerli olduğu 22.12.2000 tarihinde satın alınarak, davalı eş adına tescil edilmiştir. Mal rejiminin tasfiyesinde eşlerin bağlı olduğu rejime ilişkin hükümler uygulanır (4721 Sayılı TMK mad.179).
Tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; tasfiyeye konu 282 ada 3 parselde bulunan 5 numaralı bağımsız bölümün eşler arasında mal ayrılığının rejiminin geçerli olduğu 22.12.2000 tarihinde edinildiği, davacı tarafça taşınmazın edinilmesine para ya da para ile ölçülebilen herhangi bir değerle katkıda bulunulduğunu ileri sürülüp ispatlanmadığına göre anılan taşınmaza ilişkin katkı payı alacağı talebinin reddi gerekirken Mahkemece yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.
3. 6100 sayılı HMK"nin ""Taleple Bağlılık İlkesi"" başlıklı 26. maddesinin birinci fıkrasında; ""Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir"" hükmü düzenlenmiştir. Davacı tarafça dava dilekçesindeki talebe ilişkin 3.000,00 TL üzerinden harç yatırıldığı, buna ek olarak 12.11.2014 tarihinde 15.000,00 TL üzerinden harç yatırıldığı dikkate alındığında davada harçlandırılan toplam talebin 18.000,00 TL olduğu gözetilmeden HMK"nin 26. maddesine aykırı şekilde talep aşılarak hüküm kurulması da isabetsizdir.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının yukarıda (2) ve (3) nolu bentte yazılı nedenlerle kabulüyle hükmün 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1) nolu bentte yazılı nedenlerle REDDİNE, taraflarca HUMK"un 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 11.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.