Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2016/4395 Esas 2016/4340 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, davacının 3201 sayılı Kanun kapsamında borçlandığı sürenin yurtdışında çalışmalarının geçtiği 1982-1992 yılları arasına mal edilerek bu kapsamda yaşlılık aylığı miktarının belirlenmesi gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde görevsizlik nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacıya, 2829 sayılı Kanun hükümleri gereğince, farklı sosyal güvenlik kurumlarına tabi hizmetleri birleştirilerek, 506 sayılı Kanun kapsamında 01.10.2014 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlandığı, aylık tahsisinde Emekli Sandığına tabi hizmetler ile 506 sayılı Kanuna tabi sigortalılık süreleri ve 3201 sayılı Kanuna tabi borçlanma sürelerinin gözetildiği, tahsis talep tarihi itibariyle davanın yasal dayanağının 5510 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi ile 506 sayılı Kanunun 61 ve geçici 82. maddeleri olup, gerek 506 sayılı Kanunun 134. maddesinin “Bu kanunun uygulanmasından doğan uzlaşmazlıklar, yetkili iş mahkemelerinde veya bu davalara bakmakla görevli mahkemelerde görülür.” hükmü, gerekse 5510 sayılı Kanunun 101. maddesinin “Bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, bu Kanun hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili ortaya çıkan uyuşmazlıklar iş mahkemelerinde görülür.” hükmü gereği, davaya bakma görevinin İş Mahkemesinin görevine girdiği belirgindir.
Hal böyle olunca, Mahkemece işin esasına girilerek, hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve hatalı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya ayıkırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 28.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.