Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/7347 Esas 2016/3748 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 50/1-d maddeleri gereğince mahkumiyet.

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, 167 promil alkollü olarak araç kullanan sanığın kastının yoğunluğu ve meydana gelen tehlikenin ağırlığı gözetilerek, alt sınırdan uzaklaşılarak hak ve nesafete uygun bir ceza yerine, alt sınırdan ceza tayini,
2-5237 sayılı Kanunun 50/1-d maddesindeki "belirli yerlere gitmekten veya belirli etkinlikleri yapmaktan yasaklama" seçenek tedbirinin içeriği, Denetimli Serbestlik Hizmetleri Yönetmeliğinin 64/2 maddesinde "hükümlünün suç işlemesinde, suça yönelmesinde ya da zararlı alışkanlıklar edinmesinde veya bağımlılık yapan maddeler kullanmasında; çevresel, psikolojik, sosyal veya ekonomik etkisi bulunan ya da hükümlünün yeniden suç işlemesine yol açan etkenleri tetikleyecek yerler veya etkinliklerdir" şeklinde açıklanmış olup, sanığın 167 promil alkollü olarak kullandığı araç ile mağdur ..."ye ait araca çarptığı olayda sanık hakkında uygun bir tedbir yerine "denetimli serbestlik müdürlüğünde öfke kontrolü programına tabi tutulma" şeklinde verilen ve olay ile bağdaşmayan ve içeriği anılan Yönetmelik kapsamına aykırı seçenek tedbire hükmedilemiyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme uygun olarak BOZULMASINA, sanığın netice ceza bakımından kazanılmış hakkının korunmasına, 10/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.