Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/9512 Esas 2022/4234 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : AYDIN 2. Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Ceza verilmesine yer olmadığına
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Her ne kadar Aydın 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/04/2016 tarihli kararı ile "durma kararı" yerine "Kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı ve bu karar ile birlikte verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin kararların, şüpheliye tebliğ edilmesinin gerektiği, şüpheli hakkında verilen karar kendisine tebliğ edilmeden ve itiraz süresinin bitmesi beklenilmeden, dolayısıyla kesinleşmeden Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazına başlanamayacağı" gerekçesi ile ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmiş ise de, 5721 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/1. maddesinde; “Duruşmanın sona erdiği açıklandıktan sonra hüküm verilir. Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, mahkûmiyet, güvenlik tedbirine hükmedilmesi, davanın reddi ve düşmesi kararı, hükümdür.” ve aynı maddenin 8. fıkrasında "Türk Ceza Kanununda öngörülen düşme sebeplerinin varlığı ya da soruşturma veya kovuşturma şartının gerçekleşmeyeceğinin anlaşılması hallerinde, davanın düşmesine karar verilir. Ancak, soruşturmanın veya kovuşturmanın yapılması şarta bağlı tutulmuş olup da şartın henüz gerçekleşmediği anlaşılırsa; gerçekleşmesini beklemek üzere, durma kararı verilir. Bu karara itiraz edilebilir." şeklinde düzenlemenin yer aldığı, tüm bu düzenlemeler karşısında sanığın, CMK'nın 223. maddesinde sayılan hükümlerden olan ceza verilmesine yer olmadığına dair karar ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin yeniden başlatılması amacıyla Cumhuriyet savcılığına bildirimde bulunulması sebebiyle temyizde hukuki yararının bulunduğu anlaşılmakla; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/8-2. cümlesi uyarınca kamu davası hakkında durma kararı verilerek, gerekli tebligat işlemlerinin tamamlanarak kararın kesinleşmesi halinde tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri ugulanmasına ilişkin kararın infazının sonucunun beklenilmesi, kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, yargılamaya devamla işin esasına girilerek hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/1. maddesinde sayılan hükümlerden olan ve davanın esasını bitiren ceza verilmesine yer olmadığına karar verildikten sonra, "...sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin yeniden başlatılması amacıyla karardan bir suretin Cumhuriyet Savcılığına gönderilmesine" karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak bu durumun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi ve eksikliğin giderilmesi mümkün bulunduğundan;
Hüküm fıkrasından "...sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin yeniden başlatılması amacıyla karardan bir suretin Cumhuriyet Savcılığına gönderilmesine" ibaresinin çıkarılması, suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.04.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.