Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1841 Esas 2020/2924 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1841
Karar No: 2020/2924

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1841 Esas 2020/2924 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, hizmet alım sözleşmesi kapsamında çalıştırılan işçilerin dava dışı işçiler tarafından açılan işçilik alacakları dava sonucunda müvekkilin aleyhine sonuçlanması ve yapılan ödemelerin sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğu gerekçesiyle müvekkil tarafından davalıdan tahsiline ilişkindir. Davalı ise husumetin ilçe belediyelerine yöneltilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiş, ancak karar taraflarca istinaf edilmiştir. İstinaf incelemesini yapan mahkeme davacının işçileri çalıştırdığı süre ile sınırlı olarak dava dışı işçilerin ücret ve yan ödemelerinin tamamından sorumlu olduğu gerekçesiyle yerel mahkeme kararının usül ve yasaya uygun olmadığına hükmetmiş, dosyada yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı tarafın tüm temyiz sebepleri reddedilmiş ve bölge adliye mahkemesinin kararı onanmıştır.
Kanun Maddeleri: Hukuk Muhakemeleri Kanunu-Madde 440, Türk Borçlar Kanunu-Madde 106, İş Kanunu-Madde 27.

23. Hukuk Dairesi 2019/1841 E. , 2020/2924 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Şanlıurfa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın esastan reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili; müvekkili ile davalı ... arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında müvekkili tarafından çalıştırılan dava dışı işçilerin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçiler lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçilere icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, husumetin ilçe belediyelerine yöneltilmesi gerektiğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar taraflarca istinaf edilmiştir. Kararın istinaf incelemesini yapan Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi tarafından davacı yüklenicinin işçileri çalıştırdığı süre ile sınırlı olarak dava dışı işçilerin ücret ve yan ödemelerinin tamamından sorumlu olduğu gerekçesiyle yerel mahkeme kararının usül ve yasaya uygun olmadığından kaldırılmasına, dosyada yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi kararına ilişkin davacı vekilinin tüm temyiz sebeplerinin reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğininde Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 12.10.2020 tarihinde kesin olarak karar verildi.